Της Ελένης Κρικέλη
Ξεχωρίζεις γιατί μπορείς να με ακούς μα πιότερο να με καταλαβαίνεις!
Ξεχωρίζεις γιατί στις έγνοιες και στις ανησυχίες δηλώνεις παρόν, ενεργός ακροατής έτοιμος να αφουγκραστεις και συνάμα να καθησυχάσεις, να ξεδιαλυνεις οσο μπορείς.
Ποσοι ξεχωρίζουν στις δικες σας ζωές γιατι ειτε ορατοί, δια ζώσης ειναι σιμά σας προσηλωνοντας το βλεμμα στο δικο σας;
Ποσοι παλι βρισκονται χλμ μακριά αλλα η σκεψη τους και η φωνή τους ενώνεται με την δικη σας σε καθε έγνοια ή χαρά σας;
Ξεχωρίζουν και Ξεχωρίζεις γιατί γεννήθηκες άνθρωπος και πορευεσαι ως άνθρωπος σε ολη τη διαρκεια της ζωής σου!
Και ξεχωρίζουν οι άνθρωποι αυτοί γιατι πρωτίστως
ειναι εκεινοι που γνωρίζουν καλά πως η ανάπτυξη και η εξέλιξη εμπεριέχουν τις πτώσεις, τις ήττες, τη ματαίωση, αλλα συνάμα ειναι εκεινοι που γνωρίζουν καλά πως για να ανθίσει ξανα η αμυγδαλιά πρεπει πρώτα να βιώσει την απωλεια των φύλλων της, τη ψύχρα του χειμώνα, μα παρολα αυτα στέκει αγέρωχη με υπομονή φροντιζοντας τις ρίζες της ωστε να ανθίσει ξανά.
Ξεχωρίζουν γιατί πάνω στην θλίψη ή την απογοήτευση βρίσκουν μια χαραμαδα φωτός να σου χαρισουν,
Εκείνη την οποια μες στη παγωνιά του χειμώνα αδυνατείς να ρεμβάσεις στο μέλλον.
Ξεχωρίζουν,
γιατι πρώτα απο ολα ισως ειναι εκεινοι που στη διαδρομή της ανάπτυξης, της εξέλιξης, της πορείας τους, να είχανε τα μάτια ορθάνοιχτα ωστε να μπορούν να κατανοήσουν πως ο άνθρωπος μεταξύ άλλων, ο καθε άνθρωπος εχει μια υπέροχη παλέτα εντός του με ποικιλια χρωμάτων και αν καμια φορα υπερισχύει το γκρι η το μπλε, καμια σημασια δεν έχει αν εκείνος θέλει να δώσει το δικο του μοναδικό χρωμα στη παλέτα.
Οπότε, ξεχωρίζουν οι άνθρωποι εκείνοι όπου μπορούν να βρίσκονται δίπλα σου αφήνοντας σε ελεύθερο να χρωματίσεις την παλέτα σου με τα δικα σου χρώματα, χωρις δικές τους μουντζουρες.
