Του Φρίξου Παλαιολόγου
Στο περιθώριο της ανείπωτης τραγωδίας στην Τουρκία, με τον σεισμό που άφησε πίσω του χιλιάδες νεκρούς, παρακολουθούμε μια δεύτερη τραγωδία.
Τη λαχανιασμένη προσπάθεια του… γνωστού ξένου παράγοντα πέραν του Ατλαντικού, να “γκρεμίσει” τον Ταγίπ Ερντογάν από την εξουσία, ώστε στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές, να επικρατήσει ένας κεμαλιστής, που θα επαναφέρει πλήρως την Τουρκία στην αγκαλιά της Δύσης, και θα συνεπάγεται… προίκα προς τον νέο σουλτάνο, με τη χώρα μας να είναι η πρώτη υποψήφια να πληρώσει το σχετικό τίμημα.
Ένα κομμάτι του αμερικανικού κατεστημένου συμπεριφέρεται άγαρμπα, διαβάζοντας βιαστικά και επιπόλαια τα δεδομένα, εκτιμώντας ότι μπορεί να επιφέρει καίριο πλήγμα στον Ταγίπ Ερντογάν, και να τον γκρεμίσει από την εξουσία. Γι’ αυτό και η επιχειρηματολογία επικεντρώνεται στις… περίεργες και σκοτεινές σχέσεις της οικογένειας Ερντογάν με τους εργολάβους που έχτισαν τα μοιραία κτίρια, χωρίς οι σεναριογράφοι να υπολογίζουν ότι, στις σχέσεις αυτές, κεντρικό ρόλο έχουν πρόσωπα του αμερικανικού κατεστημένου, που μέχρι και το 2016 τουλάχιστον, έκαναν… δουλειές με το καθεστώς Ερντογάν.
Η βιασύνη του ξένου παράγοντα να γκρεμίσει τον Ερντογάν, κινδυνεύει να τον… αναβαθμίσει. Και η αδυναμία των “παράλληλων κέντρων” της Ουάσινγκτον να διαβάσουν σωστά αυτόν τον… κίνδυνο, επιβεβαιώνει ότι, η μοναδική υπερδύναμη που μας χάρισε το τέλος του Ψυχρού Πολέμου είναι σήμερα σκιά του πρόσφατου, παντοδύναμου παρελθόντος της.
