Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Για τη… μάστιγα των δημοσκοπήσεων στη χώρα μας, και τον περίεργη αδυναμία τους να κατανοήσουν εγκαίρως τι πραγματικά συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία, από τις απαρχές των Μνημονίων και μετά, η συζήτηση είναι μεγάλη και μελαγχολική. Πληγώνει, τη Δημοκρατία αλλά και την κοινή λογική.
Η παθογένεια ωστόσο δεν είναι μονάχα ελληνική. Αν εξαιρέσει κανείς τις Ηνωμένες Πολιτείες, σχεδόν σε όλα τα υπόλοιπα μέρη του πλανήτη, οι δημοσκοπήσεις αδυνατούν να καταγράψουν τον σφυγμό της κοινωνίας. Πέφτουν έξω, άλλοτε ακραία και άλλοτε με μέτρο. Αλλά πέφτουν έξω. Πηγαίνουν… κουβά, για να χρησιμοποιήσουμε τον σχετικό στοιχηματικό όρο.
Η τελευταία και πολύ κραυγαλέα αστοχία καταγράφηκε στις προεδρικές εκλογές της Κύπρου. Τα θηριώδη ποσοστά υπέρ του Νίκου Χριστοδουλίδη πήγαν περίπατο, η μάχη εξελίχτηκε σε θρίλερ, και στον δεύτερο γύρο δεν πέρασε ο Αβέρωφ Νεοφύτου, αλλά ο Ανδρέας Μαυρογιάννης.
Οι δημοσκοπήσεις συνεχίζουν να εξελίσσονται σε εργαλεία… παραπλάνησης. Το μεγάλο ερώτημα αφορά την ποσόστωση. Πόσο συμβαίνει αυτό λόγω… αστοχίας υλικού, μοντέλου και μεθοδολογίας, και πόσο λόγω… ανωτέρας βίας και συμφερόντων.
