Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Θα χαλάσουμε τις καρδιές μας σήμερα. Αλλά δεν γίνεται αλλιώς. Δεν αντέχω τα ψέματα. Ειδικώς από ένα κόμμα που έχει κάνει σημαία του το σύνθημα «Συμφωνία αλήθειας».
Αναφέρομαι στους λόγους της αποχής της Ν.Δ. από τις ψηφοφορίες του Κοινοβουλίου μέσα στο πρώτο δεκαήμερο του Ιουνίου του 2019. Επιχείρημα που χρησιμοποιεί ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα προκειμένου να αποδείξει ότι δεν πρωτοτυπεί με τη δική του αποχή. Και ότι αντιγράφει τη Ν.Δ. Η Πειραιώς υποστηρίζει ότι πράγματι απείχε εις ένδειξιν διαμαρτυρίας από τις εργασίες της Βουλής και τις ψηφοφορίες επειδή τω καιρώ εκείνω αμέσως μετά τις νικηφόρες γι’ αυτήν ευρωεκλογές ο Αλέξης Τσίπρας άλλαξε γνώμη και μετέθεσε τον χρόνο των εθνικών εκλογών για αργότερα από τον επισήμως ανακοινωθέντα στο Ζάππειο Μέγαρο, το βράδυ της ήττας του. Κατά μία εβδομάδα, για την ακρίβεια. Πράγματι, αυτή είναι η αλήθεια, αλλά η μισή αλήθεια. Ολόκληρη η αλήθεια έχει ως εξής.
Μετά τις ευρωεκλογές ο τότε πρωθυπουργός επιχείρησε να αλλάξει την ηγεσία του Αρείου Πάγου και να διορίσει πρόεδρο και εισαγγελέα της δικής του επιλογής. Το υπουργικό συμβούλιο ενέκρινε τις προαγωγές της Ειρήνης Καλού και ακόμη μίας δικαστού, της οποίας το όνομα μου διαφεύγει, αλλά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, εφαρμόζοντας πιστά το Σύνταγμα και τον νόμο, αρνήθηκε να υπογράψει το οικείο διάταγμα των διορισμών και το ανέπεμψε στην κυβέρνηση. Οι υπηρεσιακές μεταβολές απαγορεύονται κατά τη διάρκεια προεκλογικής περιόδου. Στην απόφασή του εκείνη ήχθη αφού έλαβε υπ’ όψιν και τη στάση της Ν.Δ., η οποία μαζί με άλλα κόμματα υποστήριζε εν χορώ ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να λάβει καμία νομοθετική πρωτοβουλία μετά την προκήρυξη των εκλογών από τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Ο βίος του Κοινοβουλίου εκείνου είχε ουσιαστικώς λήξει.
Ο Αλέξης Τσίπρας, παρασυρθείς από τις νομικές απόψεις της τότε προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας Κατερίνας Σακελλαροπούλου, είχε διαπράξει λάθος και θεωρούσε πως μπορούσε να διορίσει την ηγεσία της Δικαιοσύνης. Για την ιστορία: Ο Παυλόπουλος επικοινώνησε τότε με τη Σακελλαροπούλου και της ζήτησε να μην παρασύρει τον πρωθυπουργό. Το επεισόδιο αυτό έληξε και όλα έδειχναν πως η Βουλή βαίνει προς διάλυση.
Ω του θαύματος, όμως, ο βουλευτής και πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος (διωκόμενος από τον ΣΥΡΙΖΑ για τη Novartis) έκανε μια απροσδόκητα συναινετική πρόταση προς την κυβέρνηση και τα κόμματα: να μείνει για ολίγο χρόνο ανοικτή η Βουλή προκειμένου να ψηφίσει το σχέδιο Ποινικού Κώδικα που είχε εκπονήσει επιτροπή διακεκριμένων νομομαθών με επικεφαλής τον διακεκριμένο ποινικολόγο Χριστόφορο Αργυρόπουλο. «Αμαρτία» ήταν να πάει τόση εργασία… χαμένη. Κάποιοι ενδιαφερόμενοι άλλωστε με εκκρεμότητες στη Δικαιοσύνη πιέζονταν αφόρητα από τον χρόνο γιατί είχαν «κοντινές» δικασίμους. Την πρόταση του κυρίου Βενιζέλου αγκάλιασαν αμέσως ο ΣΥΡΙΖΑ και το Ποτάμι, το οποίο ψήφισε στη σχετική ψηφοφορία τον Ποινικό Κώδικα, ενώ η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ αποφάσισαν να απέχουν. Να απέχουν όμως όχι επειδή (όπως ισχυρίζονται σήμερα) ενοχλήθηκαν από την απόφαση Τσίπρα να διαλύσει τη Βουλή μια εβδομάδα αργότερα από την αρχικώς ανακοινωθείσα. Αυτό δεν είναι ακριβές. Τα δύο κόμματα απείχαν γιατί στην πραγματικότητα δεν ήθελαν να καταψηφίσουν τον Ποινικό Κώδικα! Ο λόγος, απλός.
Με τις διατάξεις του καταργήθηκαν πολλές εκκρεμείς δίκες και απηλλάγησαν έτσι βαρύτατων κατηγοριών σημαίνοντες παράγοντες του επιχειρείν στην πατρίδα μας: ηγεσίες εγχώριων επιχειρηματικών και τραπεζικών ομίλων αλλά και πολυεθνικών. Η αλήθεια είναι λοιπόν πως οι πάντες ήταν μυημένοι στο κόλπο και το χειρότερο που μπορεί να κάνει κανείς σήμερα είναι να υποστηρίζει ότι απείχε από τις ψηφοφορίες εκείνες για άλλους λόγους, πολιτικούς, θεσμικούς, ηθικούς. Λέει ψέματα. Ολοι μαζί το κάνατε, αγαπητοί. Δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι. Απόδειξη ότι, μόλις ανήλθε η Ν.Δ. Στην εξουσία, έκανε σαν να μη συμβαίνει τίποτε και δεν κατήργησε καμία από τις επίμαχες ρυθμίσεις. Ούτε τη διάταξη για τις υποκλοπές που έγιναν πλημμέλημα άλλαξε. Κορόιδο ήταν; Αφού μελλοντικώς θα της ήταν χρήσιμη! Δι’ αυτού του τρόπου απαλλάχθηκαν όλοι όσοι είχαν εκκρεμότητες, το πλυντήριο λειτούργησε για όλους μια χαρά. Προσφάτως μάλιστα εις εκ των ευεργετηθέντων υποστήριξε σε συνέλευση των μετόχων της εταιρίας του: «Κερδίσαμε όλες τις δίκες με το Δημόσιο». Αν ξέρεις το παρασκήνιο στοιχειωδώς, δεν το λες και «κερδίσαμε»!
Τούτων δοθέντων, για πολλοστή φορά παρακαλούμε πολύ, όταν τα κόμματα κάνουν αναφορά στο παρασκήνιο της ψηφίσεως του νέου Ποινικού Κώδικα, να λένε την αλήθεια επί της αρχής, τουλάχιστον, και να μην επιχειρούν να παραπλανήσουν τους πολίτες. Οι νόμοι έχουν συνήθως κανονιστικό χαρακτήρα και αφορούν αφηρημένο αριθμό ανθρώπων. Ο Ποινικός Κώδικας του 2019 με τη σύμπραξη όλου του κομματικού κατεστημένου αντί αορίστου αριθμού προσώπων περιείχε στο corpus του καμιά δεκαριά φωτογραφίες επωνύμων που έλυσαν το πρόβλημά τους. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια και δεν παραγράφεται. Δεν ζητά κανείς από τα κόμματα να απολογηθούν για το συγκεκριμένο σκάνδαλο, τα χρόνια πέρασαν και ό,τι ζημιά ήταν να γίνει έγινε. Αλλά να το κάνουν και σημαία τους από πάνω, πάει πολύ.
