Του Νίκου Φυλάγγελου
Η… ζήλια, ως συναίσθημα, είναι απωθητική αλλά με ανατροφοδοτούμενο πείσμα. Και ένταση. Δεν σέβεται τη μετριοπάθεια, “ταϊζει” τα άκρα. Χρειάζεται ειδικό χειρισμό και… προσοχή.
Οι τελευταίες εξελίξεις με το σκάνδαλο Καϊλή, συνοδεύονται από το αναγκαστικό αποτύπωμα του αιφνιδιασμού για το πώς κινούνται οι αρχές του Βελγίου, δικαστικές και αστυνομικές. Πόσο μεθοδικά κατάφεραν να φτάσουν στο… δια ταύτα, και να σύρουν στη φυλακή όσους εκτιμούν ότι ευθύνονται για “λερωμένες” διαδρομές. Γιατί, πριν αλλά και παράλληλα με την τελεσίδικη καταδίκη, υπάρχει η διάσταση της μη αναστρέψιμης ατίμωσης, που λειτουργεί… προς γνώση και συμμόρφωση, για όσους θα σκέφτονταν να ακολουθήσουν το ίδιο παράδειγμα στο μέλλον.
Στις Βρυξέλλες υπάρχουν δικαστές. Και διωκτικές αρχές. Που δεν κάνουν τα στραβά μάτια δεν κωλυσιεργούν, δεν σφυρίζουν αδιάφορα. Δεν διαμορφώνουν τις συνθήκες για… παραγραφή και σκανδαλιστική αθώωση των εμπλεκομένων, όπως για παράδειγμα συνέβη στην Ελλάδα με το μεγάλο σκάνδαλο της Siemens και το, ίσως μεγαλύτερο, του Χρηματιστηρίου.
Δωρεάν μαθήματα καταπολέμησης της πολιτικής διαφθοράς, από μια χώρα τόσο συγκροτημένη και μεθοδική, που αντέχει… χρόνια με “υπηρεσιακές” κυβερνήσεις.
