Της Κατιάνας Ναυπλιώτου
Πόσο φως… σπαταλήθηκε, για έναν τεχνοκράτη ο οποίος δεν κατάφερε ποτέ να κατανοήσει το βάρος της ευθύνης που ακούμπησε στους ώμους του η Ιστορία.
Ο Εμμανουέλ Μακρόν υποτίθεται ότι… θα άλλαζε την Ευρώπη. Και ειδικά μετά την αποχώρηση της Άνγκελα Μέρκελ από τη γερμανική Καγκελαρία, θα αναλάμβανε τα ηνία της πολιτικής ηγεσίας της κοινής ευρωπαϊκής οικογένειάς μας, ώστε να προσπεράσουμε τη μοιραία γραφειοκρατία των Βρυξελλών, και να κοιτάξουμε μπροστά, λίγο πιο μακριά, με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία.
Ο Μακρόν, αποδείχτηκε… Μανού. Τεχνοκράτης… καριέρας, εγκλωβισμένος στα αδιέξοδα της ανεπάρκειας της προσωπικότητάς του να ενσαρκώσει το μέλλον. Μάλλον όχι τυχαία, οι δικές του πολιτικές οδήγησαν στην αποκρουστική γιγάντωση της ιέρειας της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς, Μαρίν Λεπέν, στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές, και στη συνέχεια στην απώλεια της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας στην Εθνοσυνέλευση.
Οι περιπέτειες με τη Δικαιοσύνη, που μόλις ξεκινούν για τον Εμμανουέλ Μακρόν, με κατηγορίες διαφθοράς, λόγω σκιών στη χρησματοδότηση των προεκλογικών εκστρατειών του το 2017 και φέτος, το 2022, έρχονται να λειτουργήσουν ως χαριστική βολή.
Η (δια)φθορά τον πρόλαβε…
