Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης
Η χούντα έπεσε από την εξέγερση του Πολυτεχνείου ή από τα γεγονότα στην Κύπρο; Ήταν μια σχεδιασμένη λαϊκή εξέγερση ή μια αυθόρμητη αντίδραση νέων ανθρώπων σε γεγονότα που ξεχείλισαν στα μάτια τους το ποτήρι; Όποιος ενδιαφέρεται να βρει απαντήσεις έχει την δυνατότητα να αναζητήσει πηγές και να κρίνει. Η εκμετάλλευση του Πολυτεχνείου, πάντως, αποτέλεσε ένα πετυχημένο project για την ιδεολογική κυριαρχία της αριστεράς.
Ο δρόμος της ιδεολογικής κυριαρχίας της αριστεράς ήταν εύκολος επειδή η κεντροδεξιά στάθηκε ενοχικά στα όσα συνέβησαν μετά τον Εμφύλιο. Δεν μπόρεσε να στηρίξει τις θέσεις της για την προστασία του Συντάγματος και του Πολιτεύματος. Στις κρίσιμες ώρες η Κεντροδεξιά κράτησε τη χώρα όρθια, αλλά την ίδια στιγμή δεν θέλησε να υποστηρίξει τις επιλογές της. Το αποτέλεσμα ήταν να παραδοθεί όλος ο χώρος της ιδεολογικής πάλης στην αριστερά και εκείνη με την σειρά της να εκμεταλλεύεται την ευκαιρία με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Έχουμε ακούσει Κεντροδεξιούς πολιτικούς να τιμούν την αριστερά για τους αγώνες της! Δεν υπάρχει μεγαλύτερη νίκη για την αριστερά απ’ αυτό και μόνο το γεγονός. Οι πολιτικοί αυτοί νομιμοποίησαν την δράση της αριστεράς, στην προσπάθειά της να καταλάβει την εξουσία με τα όπλα. Αντίθετα, δεν βρήκαν την ίδια ώρα να πουν μια κουβέντα για τους ήρωες εκείνους που έδωσαν τη ζωή τους για να παραμείνει η Ελλάδα στην Δύση, για να μην βρεθεί στην λάθος πλευρά της ιστορίας.
Το Πολυτεχνείο δεν ήταν μία λαϊκή επανάσταση. Οι φοιτητές δεν είχαν σκοπό να φέρουν τον σοσιαλισμό. Δεν είχαν χρόνο για να σκεφτούν τόσο μεγαλόπνοα σχέδια. Την ίδια ώρα θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν και τις καταγγελίες του ΚΚΕ ότι ήταν προβοκάτορες. Αλλά δεν ήταν ούτε πρωτοπόροι του σοσιαλισμού ούτε προβοκάτορες. Νέοι άνθρωποι ήταν που επαναστάτησαν απέναντι στην ασχήμια ενός τυραννικού καθεστώτος.
