Του Μάνου Οικονομίδη
Η σύγκριση είναι… ταυτοτικά άδικη και μεροληπτική. Ο Τζο Μπάιντεν δεν μπορεί να συγκριθεί με τον Μπαράκ Ομπάμα. Η μελαγχολική νοσταλγία που βιώνουν οι Αμερικανοί, και σίγουρα οι Δημοκρατικοί, για τον πρώτο Αφρο-Αμερικανό Πρόεδρο στην Ιστορία της υπερδύναμης, λειτουργεί αναπόφευκτα υπονομευτικά για το άλλοτε πολιτικό ταίρι του, και σημερινό ένοικο του Οβάλ Γραφείου.
Στην τελική ευθεία για τις Ενδιάμεσες Εκλογές της 8ης Νοεμβρίου, ο Μπαράκ Ομπάμα έκανε το καθήκον του προς το Δημοκρατικό Κόμμα. Πραγματοποίησε ομιλίες στις Πολιτείες-κλειδιά που θα κρίνουν το αποτέλεσμα κυρίως της οριακής μάχης για τη Γερουσία, και επιχείρησε να κινητοποιήσει τα αντανακλαστικά της πλατιάς κοινωνικής πλειοψηφίας, που ο ίδιος σήκωσε από τον καναπέ και έφερε μαζικά στις κάλπες το 2008.
Η προσπάθεια αξιοσημειώτη, ίσως και συγκινητική, σε κάθε περίπτωση ωστόσο ατελής. Όσο περισσότερο θυμούνται με θέρμη οι Αμερικανοί την εποχή Ομπάμα, τόσο περισσότερο μιζεριάζουν και εξοργίζονται με το σημερινό κατάντημα της εποχής Μπάιντεν.
Στην Πενσιλβάνια, την Πολιτεία που ενδεχομένως κρίνει το θρίλερ της Γερουσίας, στη σκηνή ανέβηκαν και οι δυο, ο Τζο Μπάιντεν και ο Μπαράκ Ομπάμα. Ο σημερινός ένοικος του Λευκού Οίκου θύμιζε… παραφωνία, την ώρα που το συγκεντρωμένο πλήθος βιαζόταν να ακούσει τον Ομπάμα.
Η ακραία αποτυχία του Τζο Μπάιντεν, ο οποίος εξελέγη το 2020, μεταξύ άλλων για να θεραπεύσει τον κοινωνικό διχασμό και τις βαθιές πληγές που άνοιξε στην αμερικανική Δημοκρατία η παραφωνία Τραμπ, επιβεβαιώνεται και από την αποθεωτική υποδοχή του Μπαράκ Ομπάμα από την κοινωνική βάση του Δημοκρατικού Κόμματος.
Και προδικάζει εκλογική συντριβή για τους Δημοκρατικούς στις Ενδιάμεσες Εκλογές, και τη διακριτική απόσυρση του διδύμου Μπάιντεν-Χάρις από τις προεδρικές εκλογές του 2024.
Το μέλλον ξεκίνησε…
