Του Νίκου Φυλάγγελου
Η υπόθεση Πάτση, που εξελίχτηκε σε μείζον πολιτικό πρόβλημα για τη Νέα Δημοκρατία, με αυτονόητες κοινωνικές επιπτώσεις και εκλογικές… περιπλοκές, έρχεται να θυμίσει πόσο διαφορετικά προσεγγίζουν τις “ευαίσθητες χορδές” της ιστορικής παράταξης της Κεντροδεξιάς όσοι προέρχονται από τις ρίζες της, σε αντίθεση με όσους είναι “περαστικοί”, προερχόμενοι από άλλους χώρους, ενίοτε μάλιστα και με παρελθόν λυσσώδους πολεμικής σε βάρος της ΝΔ, όπως συμβαίνει σε άλλες περιπτώσεις προσώπων που σήμερα σεργιανίζουν στον πολιτικό χώρο που επί δεκαετίες πολέμησαν.
Οι “περαστικοί”, λοιπόν. Το γεγονός ότι τον σχετικό χαρακτηρισμό τον είχε χρησιμοποιήσει ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης στην εσωκομματική αναμέτρηση του 2016, δεν μειώνει την αυταπόδεικτη αλήθεια του.
Όσοι δεν έχουν ιστορική, πολιτική, ιδεολογική και ηθική σχέση με μια παράταξη, δυσκολεύονται να αντιληφθούν τη ζημιά που μπορούν να προκαλέσουν με τη συμπεριφορά τους, ακριβώς επειδή δεν γνωρίζουν την ψυχολογία της εκλογικής βάσης αυτής της παράταξης. Ειδικά τα “ορφανά” της εποχής Σημίτη, έχουν καταφέρει να αλλοιώσουν κατά τρόπο μη αναστρέψιμο, τα ηθικά αντανακλαστικά της Κεντροδεξιάς.
Τα δραματικά αποτελέσματα θα φανούν φυσικά στην ετυμηγορία της κάλπης. Και το μέγεθος της αποστασιοποίησης παραδοσιακών ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας, εφόσον επιλέξουν να απέχουν από τις κάλπες. Εξαιτίας των “περαστικών” και των… πινελιών τους.
