Γράφει ο Τάσος Παππάς
Πηγή: “Εφημερίδα των Συντακτών”
Είμαστε σε πόλεμο με την Τουρκία; Οχι. Εχει γίνει κάποιο θερμό επεισόδιο σαν αυτό στα Ιμια το 1996; Οχι. Κι όμως όποιος παρακολουθεί τα δελτία ειδήσεων και τις ενημερωτικές εκπομπές μερικών τηλεοπτικών δικτύων σχηματίζει άλλη εντύπωση. Επικρατεί πολεμική ατμόσφαιρα. Εκτός από τις πανηγυρικές δηλώσεις ότι η Τουρκία είναι απομονωμένη, ότι και η Ευρωπαϊκή Ενωση και οι ΗΠΑ στηρίζουν την Ελλάδα, ότι ο Ταγίπ Ερντογάν δέχεται καθημερινά χαστούκια, έχουμε και τις αναλύσεις επί συγκεκριμένων ζητημάτων. Εκανε δοκιμή η Τουρκία του νέου βαλλιστικού πυραύλου της και καλούνται απόστρατοι και των τριών όπλων να πουν τη γνώμη τους για το πόσο απειλητικός είναι για την Ελλάδα.
Είναι καινούργιο ή μήπως πρόκειται για παλιό όπλο που το παρουσιάζουν σαν καινούργιο για να παραμυθιαστούν οι Τούρκοι και να τρομοκρατηθούμε εμείς; Ποια είναι η εμβέλειά του; Ποιες ελληνικές πόλεις είναι πιθανοί στόχοι; Μπορεί να φτάσει μέχρι την Αθήνα; Κι αν πλήξει την πρωτεύουσα, τι ζημιά θα προκαλέσει; Πόσα οικοδομικά τετράγωνα θα ισοπεδωθούν; Εχουμε τους μηχανισμούς για να το καταρρίψουμε πριν φτάσει στον προορισμό του; Τα μέσα που διαθέτουμε έχουν ανάλογη εμβέλεια και καταστροφική δύναμη; Μήπως πρέπει και εμείς να προμηθευτούμε ανάλογα όπλα για να επέλθει ισορροπία; Μήπως πρέπει να αρχίσουμε να ψάχνουμε για καταφύγια, όπως κάνουν οι κάτοικοι των ουκρανικών πόλεων κάθε φορά που ηχούν οι σειρήνες;
Φτιάχνουν οι Τούρκοι δεύτερο πυρηνικό εργοστάσιο με τη βοήθεια του Πούτιν. Είναι βέβαια για ειρηνικούς σκοπούς, αλλά δεν μπορείς να τους έχεις εμπιστοσύνη. Αυτοί δεν θα διστάσουν να παραβιάσουν τις διεθνείς συμφωνίες για να προωθήσουν την αναθεωρητική στρατηγική τους. Τα μηνύματα που μας στέλνουν σε καθημερινή βάση είναι καθαρά. Μας απειλούν ότι θα έρθουν νύχτα, μας προτρέπουν να κάνουμε εξάσκηση στο κολύμπι και μας θυμίζουν τι πάθαμε στη Μικρά Ασία πριν από εκατό χρόνια. Πυρηνικά εργοστάσια αυτοί; Γιατί όχι κι εμείς; Τα χρειαζόμαστε; Δεν έχει σημασία. Οφείλουμε να αντιδράσουμε για να μη νομίσουν οι γείτονες ότι έχουμε πανικοβληθεί. Ανακοίνωσαν Πούτιν και Ερντογάν ότι συμφώνησαν να μετατραπεί η Τουρκία σε ενεργειακό κόμβο που θα μεταφέρει και ρωσικό αέριο στην Ευρώπη. Μάλιστα ο Τούρκος πρόεδρος είπε ότι θα γίνει στην Ανατολική Θράκη. Πανηγυρίζουν τα ελεγχόμενα από το καθεστώς Ερντογάν μέσα ενημέρωσης. Νέος κίνδυνος για την Ελλάδα. Τούτη τη φορά όχι στο Αιγαίο. Πώς πρέπει να απαντήσουμε;
Η υπόθεση πάει σχοινί-κορδόνι. Πολεμικό κλίμα στην Ελλάδα, πολεμικό κλίμα και στην Τουρκία. Μητσοτάκης γιοκ, λέει ο Ερντογάν και κατηγορεί την Ελλάδα ότι παραβιάζει το διεθνές δίκαιο και πνίγει ανθρώπους στο Αιγαίο, ότι τα αεροσκάφη της μπουκάρουν στον τουρκικό εναέριο χώρο, ότι έχει στρατιωτικοποιήσει τα νησιά παρά τα όσα αναφέρει η Συνθήκη της Λωζάννης και τη χαρακτηρίζει «το κακομαθημένο παιδί της Ευρώπης και των ΗΠΑ». Οπότε στις εκλογές που θα γίνουν (αν θα γίνουν) πρέπει να ξαναψηφίσουν οι Τούρκοι τον Ερντογάν, γιατί μόνο αυτός μπορεί να υπερασπιστεί τα συμφέροντά τους και να ρίξει τους θρασείς Ελληνες στη θάλασσα. Ο Τούρκος πρόεδρος όμως στην προσπάθειά του να δαιμονοποιήσει την Ελλάδα κάνει ένα μεγάλο δώρο στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Καλεί τους Ελληνες να τον μαυρίσουν στις κάλπες. Μάννα εξ ουρανού. Τέτοιο ολίσθημα από έναν έμπειρο πολιτικό; Κι αν δεν είναι λάθος; Μήπως ισχύει αυτό που λένε οι θεωρητικοί ότι αν μπορείς να διαλέξεις τον αντίπαλό σου, τότε θα είσαι σε πλεονεκτική θέση;
Αφού λοιπόν ο προαιώνιος εχθρός του ελληνικού έθνους δεν γουστάρει τον Μητσοτάκη, αυτό δεν σημαίνει ότι ο Μητσοτάκης κάνει καλά τη δουλειά του; Απαντά με τη δέουσα αυστηρότητα στις προκλήσεις, στήνει συμμαχίες με ισχυρές δυνάμεις του πλανήτη (είμαστε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας), δεν πουλάει τσαμπουκά για να μην κατηγορηθεί ότι ρίχνει νερό στον μύλο των Τούρκων (γι’ αυτό και δεν αρνείται να συναντηθεί με τον Ερντογάν), βελτιώνει τις σχέσεις μας με χώρες που έχουν προβλήματα με την Τουρκία κι ας μην είναι οάσεις δημοκρατίας (Σαουδική Αραβία, Αίγυπτος) και οι διαμαρτυρίες του προς τους Δυτικούς όταν αυτοί κρατούν ίσες αποστάσεις είναι τόσο διακριτικές που δεν τις παίρνουν χαμπάρι.
Ως γνωστόν, η διακριτικότητα είναι το προσόν των προβλέψιμων και δεδομένων εταίρων. Δεν θα γίνουμε στα καλά καθούμενα ταραξίες, ούτε θα πιέζουμε για να επιβληθούν κυρώσεις στην Τουρκία αφού, όπως έχει πει ο σύγχρονος Ελευθέριος Βενιζέλος, οι κυρώσεις δεν είναι για να επιβάλλονται, αλλά για να υπάρχουν ως προειδοποίηση. Ιδιοφυής; Κάτι παραπάνω. Ταλαντούχος. Γιατί όπως αναφέρει ο Ζιντ, «ο ταλαντούχος κάνει ό,τι θέλει, ο ιδιοφυής κάνει ό,τι μπορεί» (αλιευμένο από το βιβλίο του Καστοριάδη «Ο πολιτικός του Πλάτωνα» – εκδόσεις Υψιλον). Συμπέρασμα; Αυτόν που δεν θέλει ο Ερντογάν πρέπει να τον θέλουν οι Ελληνες πολίτες. Οπότε αφήστε στην άκρη τις μεμψιμοιρίες και κάντε το εθνικό καθήκον σας. Ψηφίστε το κόμμα των ιδιοκτητών της χώρας που έχει επικεφαλής τον άξιο τιμονιέρη. Ωσαννά και Αλληλούια.
Ανάγωγα
«Ελπίζω ότι αυτή η πολιτική αστάθεια που μαστίζει το Ηνωμένο Βασίλειο εδώ και αρκετό καιρό επιτέλους θα λήξει», δήλωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Μα, εκεί έχουν ισχυρή, μονοκομματική και αυτοδύναμη κυβέρνηση.
