Του Νίκου Φυλάγγελου
Ακους και διαβάζεις “αναλύσεις” για το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών, ένα αποτέλεσμα που σοκάρει ως προς το βάθος και τις πολυεπίπεδες πτυχές του προβλήματος το οποίο αναδεικνύει, και πραγματικά… αναρωτιέσαι.
Φυσικά και δεν υπάρχει μονοδιάστατη εκδοχή της αλήθειας, το να αρνείσαι ωστόσο την πραγματικότητα της κοινωνικής φτωχοποίησης των Ιταλών, και συνολικά των Ευρωπαίων πολιτών, στη σκιά της στάσης της Ευρώπης στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, και να στέκεσαι στο… μεταναστευτικό ή στο… φασιστικό παρελθόν της ιταλικής κοινωνίας, εμπεριέχει στοιχεία… βουλιμικής ενσωμάτωσης με “βολικά” αφηγήματα. Με τη μοιραία γραφειοκρατία των Βρυξελλών, με την ξεχαρβαλωμένη Δύση, με το “σύστημα” ενός συνόρων.
Η σταθερή άρνηση να αποδεχτούμε και να αναδείξουμε την πραγματικότητα, δυσχεραίνει την αναγκαία διαδρομή προς την αποτελεσματική διαχείριση και υπέρβαση του προβλήματος που έχουμε μπροστά μας.
Δεν… τη βγάζουμε καθαρή, με το να μην κοιτάζουμε στον καθρέφτη, επειδή εκεί θα δούμε το τέρας στο οποίο αρχίσαμε να μοιάζουμε.
