Γράφει ο Τάσος Παππάς
Πηγή: “Εφημερίδα των Συντακτών”
Κι όμως κάτι τρέχει. Το τείχος σιωπής που είχε επιβάλει το μέγαρο Μαξίμου στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι τόσο συμπαγές όσο θα ήθελε. Μέχρι τώρα με τις δημοσκοπήσεις να αποθεώνουν την κυβέρνηση και τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης να εξωραΐζουν τις κεντρικές επιλογές της, οι βουλευτές της συμπολίτευσης συμπεριφέρονταν σαν πειθαρχημένα στρατιωτάκια σε περίοδο εκστρατείας.
Εχουν όμως μαζευτεί πολλά. Η ακρίβεια και ο πληθωρισμός έκαναν την εμφάνισή τους πριν από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Η κυβέρνηση τα έριξε στον Πούτιν. Δεν υπήρξε καμία αντίδραση από το εσωτερικό του κόμματος. Οι κακές επιδόσεις στο μέτωπο της πανδημίας χάλασαν την εικόνα που είχε φτιάξει η κυβέρνηση για τον εαυτό της. Και σ’ αυτήν περίπτωση άκρα του τάφου σιωπή. Κάποιες λίγες εξαιρέσεις, κυρίως από την πλευρά συνδικαλιστών της παράταξης στον χώρο της Υγείας, δεν ακύρωσαν τον κανόνα.
Οι ωμές παρεμβάσεις στην περιοχή της Δικαιοσύνης και από τον πρωθυπουργό και από τον αρμόδιο υπουργό σάρωσαν τη θεωρία του Μαξίμου ότι σέβεται τη διάκριση των εξουσιών και προστατεύει το τεκμήριο αθωότητας των κατηγορουμένων. Ξανά βουβαμάρα. Η προσπάθεια του σκληρού πυρήνα του καθεστώτος να μετατρέψει σε σκευωρία το σκάνδαλο Novartis και να στοχοποιήσει τους πολιτικούς αντιπάλους του κόλλησε στο βούλευμα του δικαστικού συμβουλίου. Οι βουλευτές του κόμματος αιφνιδιάστηκαν γιατί άλλα τούς είχαν υποσχεθεί και άλλα τούς ήρθαν, ωστόσο δημοσίως δεν είχαμε κάποια αντίδραση.
Η σταγόνα που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει ήταν το σκάνδαλο των υποκλοπών. Το αλαλούμ που επικράτησε δεν ήταν δυνατόν να καλλωπιστεί. Τώρα αρνητικός πρωταγωνιστής είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Δικοί του άνθρωποι ήταν αυτοί που παραιτήθηκαν. Πρόσωπα της εμπιστοσύνης του είχαν νταραβέρια με σκοτεινούς κύκλους. Από το στόμα του βγήκαν οι απίθανες δικαιολογίες «δεν γνώριζα, αν γνώριζα, δεν θα το επέτρεπα» ή «να έρθει ο Ανδρουλάκης να ενημερωθεί από μας που δεν ξέρουμε γιατί δεν πρέπει να ξέρουμε».
Στενοί συνεργάτες του, οι πιο στενοί, εξετέθησαν ανεπανόρθωτα και εξέθεσαν τον προϊστάμενο και ευεργέτη τους με τις κουρασμένες αναλύσεις που διακινούσαν, οι οποίες δεν μπορούσαν να δαμάσουν τα γεγονότα. Πλήθος οι αντιφάσεις. Καταιγίδα ψεμάτων. Οι παλινωδίες ορατές διά γυμνού οφθαλμού. Επιχειρήματα της συμφοράς. Κακότεχνοι συμψηφισμοί. Κωμωδία κακής ποιότητας. Ατάλαντοι ηθοποιοί σε ερασιτεχνικό θίασο με ψοφοδεή σκηνοθέτη.
Το εναρκτήριο λάκτισμα για την αμφισβήτηση έδωσαν παράγοντες υπεράνω υποψίας για φλερτ με τον τρισκατάρατο ακροαριστερό λαϊκισμό. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος και ο Νίκος Αλιβιζάτος δεν μάσησαν τα λόγια τους. Χρέωσαν την ευθύνη στον πρωθυπουργό. Από κοντά και κάποια μέσα ενημέρωσης που στήριζαν την κυβέρνηση. Ορισμένες από τις δυσάρεστες για το μέγαρο Μαξίμου ειδήσεις βγήκαν στη φόρα από τα συγκεκριμένα μέσα.
Οι εξελίξεις θορύβησαν την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας. Οι περισσότεροι βουλευτές εκφράζουν τη δυσφορία τους και για το θέμα και για τον τρόπο που το διαχειρίζεται ο πρωθυπουργός. Ιδιωτικώς για την ώρα. Αποφεύγουν να υπερασπιστούν το κυβερνητικό αφήγημα. Τους καλούν από τα κανάλια και αυτοί αρνούνται. Εχουν επιλέξει στάση αναμονής. Κατά το κοινώς λεγόμενο κινούνται στη λογική «βλέποντας και κάνοντας». Πλησιάζουν και οι εκλογές. Σιγουρατζήδες; Ισως. Οχι πάντως δεδομένοι.
Υπάρχουν όμως και αυτοί που τόλμησαν να καταθέσουν δημοσίως τη διαφωνία τους και ζητούν απαντήσεις στα πολλά ερωτήματα που έχουν προκύψει (Κεφαλογιάννη, Ρουσόπουλος, Κακλαμάνης, Τζαβάρας). Το βαρύ χτύπημα ήρθε από τον Κώστα Καραμανλή. Τα είπε έξω από τα δόντια. Και αυτός και οι βουλευτές που μίλησαν προφανώς πιστεύουν ότι πάνω απ’ όλα είναι η παράταξη. Οι αρχηγοί παρέρχονται. Οι παρατάξεις μένουν.
Ανάγωγα
Εχει χαθεί η μπάλα. Καλά (τρόπος του λέγειν) να παρακολουθεί η ΕΥΠ (μήπως πρέπει να επανέλθουμε στο παλιό όνομά της, δηλαδή ΚΥΠ;) πολιτικούς και δημοσιογράφους αν ο προϊστάμενός της πιστεύει ότι είναι εσωτερικοί εχθροί. Να παρακολουθούν όμως Κυπατζήδες άλλους Κυπατζήδες; CIA, Μοσάντ, ΜΙΤ, ΜΙ6, Κα-Γκε-Μπε (δεν ξέρω πώς λέγεται σήμερα), Στάζι (αν υπήρχε) υποκλίνονται.
