Γράφει ο Τάσος Παππάς
Πηγή: “Εφημερίδα των Συντακτών”
Το πρόβλημα και οι διαστάσεις που θα έπαιρνε φαινόταν από καιρό. Ωστόσο η Ευρωπαϊκή Ενωση έκανε πως δεν το έβλεπε. Τώρα που αρχίζουν να σκάνε οι συνέπειες στις ευρωπαϊκές κοινωνίες αποφάσισε να παρέμβει φοβούμενη μήπως η ακρίβεια, ο πληθωρισμός, οι ελλείψεις, η ενεργειακή κρίση προκαλέσουν αναταραχές. Το επιχείρημα ότι η Ρωσία φταίει για όλα όσα συμβαίνουν στην Ευρώπη, που στην πρώτη φάση λειτούργησε, σήμερα αγγίζει τα όριά του. Η Μόσχα από την πλευρά της ισχυρίζεται ότι για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί ευθύνονται οι δυτικές κυρώσεις.
Αυτές εμποδίζουν την ομαλή ροή του φυσικού αερίου, αυτές υποχρεώνουν τη Ρωσία να κλείνει και να ανοίγει τις στρόφιγγες. Η Ευρωπαϊκή Ενωση απορρίπτει όσα υποστηρίζει η Μόσχα και κατηγορεί τη Ρωσία ότι χρησιμοποιεί το φυσικό αέριο για να εκβιάζει. Επί της ουσίας έχει δίκιο η Ε.Ε. Πράγματι η Ρωσία χρησιμοποιεί το φυσικό αέριο σαν πολεμικό όπλο. Αλλά αυτό δεν ήταν αναμενόμενο; Δεν έπρεπε να το περιμένουν οι Βρυξέλλες; Πίστευαν ότι ο Πούτιν δεν θα χρησιμοποιούσε όλα τα μέσα (ελπίζουμε όχι τα πυρηνικά του) στην προσπάθειά του να πετύχει τους στόχους του; Αυταρχικός είναι, για ηλίθιος δεν δείχνει.
Τι ήθελαν δηλαδή οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις; Αυτές να βάζουν κυρώσεις και η Ρωσία να παρακολουθεί αδιάφορη; Ισως στα μυαλά των δυτικών αξιωματούχων να είχε εγκατασταθεί η πεποίθηση ότι ο Πούτιν με τις σκληρές κυρώσεις θα αναγκαστεί να αναδιπλωθεί στρατιωτικά και να κάτσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ή ακόμη καλύτερα θα υποστεί τόση ζημιά που θα απειληθεί το καθεστώς του, ίσως και να καταρρεύσει.
Ολα αυτά όμως τα σχέδια επί χάρτου και οι φρούδες ελπίδες που τα πλαισίωναν απέτυχαν στην πράξη. Η ρωσική οικονομία μέχρι στιγμής αντιστέκεται, το ρούβλι για την ώρα αντέχει, τα ανοίγματα της ρωσικής ηγεσίας σε άλλες χώρες που είναι μεγάλες αγορές και ισχυρές στρατιωτικά δυνάμεις (Κίνα, Ινδία) αποδίδουν, οι αντιδράσεις στο εσωτερικό της Ρωσίας είναι αναιμικές και όταν εμφανίζονται κάποιες κινήσεις αμφισβήτησης, καταστέλλονται αμέσως.
Και τώρα αποφασίζουν στην Κομισιόν να παρέμβουν. Οπως μεταδίδει από τις Βρυξέλλες η ανταποκρίτρια της «Εφ.Συν.» Μαρία Ψαρά, «θέμα εβδομάδων -και όχι ημερών- αναμένεται να είναι οι προτάσεις της Κομισιόν για έκτακτα μέτρα στην αγορά ενέργειας. Ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ερίκ Μαμέρ ξεκαθάρισε ότι η Κομισιόν κινείται σε δύο επίπεδα: τα βραχυπρόθεσμα έκτακτα μέτρα για το “φρένο” στο ράλι των τιμών ενέργειας αναμένονται “τις προσεχείς εβδομάδες”, ενώ ακόμα ένα μακροπρόθεσμο πακέτο προτάσεων με στόχο τη μείωση των τιμών ρεύματος και την αλλαγή ενεργειακής αρχιτεκτονικής θα παρουσιάσει η Επιτροπή στις αρχές του επόμενου χρόνου». Το συνήθως καλά πληροφορημένο πρακτορείο Bloomberg παρουσίασε ορισμένα μέτρα τα οποία θα προσπαθήσει να εφαρμόσει η Κομισιόν. Ανάμεσά τους:
● «Πλαφόν στην τιμή φυσικού αερίου στα πρότυπα των κρατών της Ιβηρικής»: Το εφαρμόζουν εδώ και μήνες οι σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις της Ισπανίας και της Πορτογαλίας και έχουν καταφέρει να ρίξουν τις τιμές. Για να πάρουν όμως την άδεια από την Ε.Ε. (απαιτείται ειδική άδεια) έπρεπε να απειλήσουν.
● «Εκτακτη φορολόγηση στα κέρδη των παραγωγών ηλεκτρικής ενέργειας»: Ωραίο ακούγεται, αν και έκτακτο. Το σωστό θα ήταν μόνιμη και υψηλή φορολόγηση στους αδίστακτους κερδοσκόπους, αλλά ας μην τα θέλουμε όλα δικά μας. Επίσης αυτό που θα τους ζόριζε θα ήταν να καταργηθούν τα τζογαδόρικα χρηματιστήρια στην ενέργεια. Αλλά ας αφήσουμε αυτά τα κομμουνιστικά που εξοργίζουν τους δεξιούς και τους σοσιαλδημοκράτες. Αρκεί να δούμε την έκτακτη φορολόγηση γιατί κάθε φορά που η πλουτοκρατία αισθάνεται στριμωγμένη επιστρατεύει όλα τα μέσα προκειμένου να μη θιγεί. Δυστυχώς μέχρι τώρα το πολιτικό προσωπικό πολλών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων δεν μας έχει δώσει δείγματα γραφής που να δείχνουν ότι βάζει το συμφέρον των λαών πάνω από τα συμφέροντα των ολιγαρχών.
Ανάγωγα
Σε άρθρο του στην εφημερίδα «Δημοκρατία» για το αφιέρωμα στην επέτειο για τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή, ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας αναφέρει: «Η μετατροπή της επετείου της Μικρασιατικής Καταστροφής σε εορτή μίσους και πολεμικών ιαχών από την άλλη πλευρά του Αιγαίου μόνο θλίψη προκαλεί». Για μας τους Ελληνες ήταν καταστροφή. Για τους Τούρκους ήταν θρίαμβος. Σε μας θλίψη. Σ’ αυτούς χαρά.
