Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης
Πολιτικοί και δημοσιογράφοι υποστηρίζουν ότι είναι υπεράνω του Νόμου, κάτι σαν τις ιερές αγελάδες των Ινδών. Η αλήθεια είναι ότι όποιος έχει στα χέρια του το κλειδί του σκοτεινού θαλάμου της ΕΥΠ «ακούει» αυτά που δεν μπορούν να ακούσουν οι κοινοί θνητοί και πολλές φορές πιστεύει ότι έτσι έχει πλεονέκτημα. Άθλια αντίληψη, αλλά υπάρχει. Από την άλλη, ποιος μας λέει ότι ένας αιρετός δεν είναι ελέγξιμος για θέματα εθνικής ασφάλειας; Και αν είναι, με ποια διαδικασία;
Οι πολιτικοί, οι εκδότες και οι δημοσιογράφοι δεν είναι υπεράνω του Νόμου. Είναι πολίτες με ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους υπόλοιπους πολίτες αυτής της χώρας. Έτσι είναι ή καλύτερα έτσι θα έπρεπε να είναι. Διότι όλοι ξέρουμε ότι δεν είναι έτσι πραγματικά. Οι τροχονόμοι ξέρουν καλύτερα, καθώς το νιώθουν συχνά στο πετσί τους. Μία κλήση σε λάθος άνθρωπο και οι απειλές για μετάθεση στο Διδυμότειχο πέφτουν σαν το χαλάζι…
Το παράδειγμα της Χρυσής Αυγής είναι από τα πλέον χαρακτηριστικά για το αν οι πολιτικοί γεννιούνται άγιοι και παραμένουν αμόλυντοι σε όλη τη διάρκεια του βίου τους. Όσο για τους εκδότες; Να μην το συζητήσουμε καλύτερα…
Από την άλλη, πολιτικοί και δημοσιογράφοι είναι πιο ενεργοί στο παιγνίδι της εξουσίας σε σχέση με άλλους πολίτες. Εκ των πραγμάτων οι αποφάσεις τους ή τα γραπτά τους επηρεάζουν περισσότερους ανθρώπους από έναν στενό οικογενειακό κύκλο. Και εξαιτίας αυτού και μόνο του γεγονότος δεν μπορούμε να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο να διατάξει κάποιος την παρακολούθησή τους για λόγους εθνικής ασφάλειας, αλλά στην πραγματικότητα να αναζητά στοιχεία που να τους καθιστούν ομήρους πιθανών εκβιασμών.
Δεν ζούμε άλλωστε και σε μια κοινωνία αγγέλων. Και ακόμη, το πρόσφατο παρελθόν έχει αποδείξει πώς μπορεί η εξουσία να χρησιμοποιήσει πληροφορίες για τον ιδιωτικό βίο δικαστών, για παράδειγμα, που διαχειρίζονται κρίσιμα θέματα.
Είναι κοινό μυστικό ότι δεν υπάρχει μηχανισμός που να ελέγχει το κατά πόσο μία εντολή δίδεται πράγματι για λόγους εθνικής ασφάλειας ή όχι. Και για να είμαστε και απόλυτα ακριβείς, η διαδικασία έγινε περισσότερο ελαστική επί των ημερών του ΣΥΡΙΖΑ, με αποτέλεσμα να γίνονται πιο εύκολα οι λεγόμενες νόμιμες παρακολουθήσεις. Η κυβέρνηση της ΝΔ και κάτω από το βάρος των τελευταίων αποκαλύψεων αποφάσισε να καλύψει αυτό το κενό στην αιτιολόγηση των εντολών παρακολούθησης με την προσθήκη και δεύτερης υπογραφής από δικαστικό λειτουργό.
Να μην κοροϊδευόμαστε! Ούτε δύο, ούτε τρεις υπογραφές αρκούν. Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να πούμε ότι χρειάζεται ένας πραγματικός και αδιάβλητος μηχανισμός ελέγχου για περιπτώσεις που εκ των πραγμάτων σκανδαλίζουν περισσότερο. Περιπτώσεις πολιτικών, εκδοτών, δημοσιογράφων, μεγάλων επιχειρηματιών. Διότι ναι μεν δεν είναι πιο … ίσοι από τους άλλους πολίτες, αλλά δεν είναι το ίδιο να παρακολουθεί κανείς έναν βουλευτή και έναν έμπορο ναρκωτικών. Μπορεί να το κάνει, αλλά θα πρέπει αυτός που θα το ζητήσει να πείσει. Όχι έναν ή δύο εισαγγελείς, αλλά ένα συμβούλιο που θα πρέπει να υπάρχει γι αυτό και μόνο τον λόγο.
Και φτάνουμε στο κρίσιμο ερώτημα: Γιατί «πόνεσε» αυτή η αποκάλυψη; Μήπως δεν γινόντουσαν παρακολουθήσεις στο παρελθόν; Μα, γι’ αυτό εκλέχτηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Επειδή οι πολίτες είχαν τρομάξει από εκείνους που ήθελαν να ελέγχουν του … αρμούς της εξουσίας. Γι’ αυτό και το αμάρτημα αυτό βαραίνει περισσότερο τον κ. Μητσοτάκη απ’ ότι τους προκατόχους του. Επειδή αναδείχτηκε ως η λύση στο πρόβλημα μιας παρακμιακής Ελλάδας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει χρόνο να το διορθώσει. Κάθε άλλο! Μπορεί να προχωρήσει σε σημαντικές μεταρρυθμίσεις που να αυξήσουν τον έλεγχο του κράτους στην ασυδοσία των στελεχών του.
Κατά τα λοιπά, υπεράνω του Νόμου είναι μόνο ο Θεός. Οι άνθρωποι υπαγόμαστε σε Νόμους και κανόνες συμπεριφοράς. Εκτός, φυσικά, από εκείνους που πιστεύουν ότι η διάνοιά τους έχει ξεπεράσει το ανθρώπινο πεδίο και αναζητούν ένα υπερβατικό επίπεδο που αφορά και χωρά μόνο τους ιδίους και την αυθεντία τους. Και πολλές φορές αυτές οι αυθεντίες ταλαιπωρούν περισσότερο την ανθρωπότητα απ’ ό,τι συνασπισμένοι όλοι οι μανδαρίνοι μαζί…
Θα είμαστε λοιπόν σίγουροι ότι η κοινωνία μας έκανε άλματα στο μέλλον όταν πολιτικοί θα δέχονται αδιαμαρτύρητα την κλήση τους από τον τροχονόμο ή όταν θα γίνεται και στην Ελλάδα του … Τραμπ. Δύσκολο…
