Του Νίκου Φυλάγγελου
Στα χρόνια της εθνικής καταστροφής των Μνημονίων, που ξεχαρβάλωσαν τον κοινωνικό ιστό, απαξίωσαν το πολιτικό σύστημα και το αξιακό πλαίσιο των Θεσμών, και οδήγησαν σε φτωχοποίηση της κοινωνίας, η δημοσιογραφία ήταν από τα πεδία δράσης που υπέστησαν τις μεγαλύτερες ρωγμές.
Δεν χρειάζονται ειδικές έρευνες για να επιβεβαιώσει κανείς ότι, τα ελληνικά ΜΜΕ, στη μεγάλη πλειοψηφία τους, έχουν απαξιωθεί στα μάτια της κοινωνίας. Και ο κανιβαλισμός στα social media, με τις στοχευμένες “δολοφονίες χαρακτήρα” δημοσιογράφων και ΜΜΕ, δεν μπορεί να λειτουργεί ως… δικαιολογία, πίσω από την οποία θα κρυφτεί η άβολη αλήθεια.
Οι πολίτες δεν εμπιστεύονται την πλειοψηφία των ΜΜΕ και δημοσιογράφων… χούλιγκαν, ειδικά στην τηλεόραση, για την ενημέρωσή τους. Η αξιοπιστία του κλάδου έχει χαθεί στα τάρταρα. Και με αφορμή την υπόθεση υποκλοπών σε βάρος του Νίκου Ανδρουλάκη, χάνεται μια μεγάλη ευκαιρία για τα ελληνικά ΜΜΕ, να ανακτήσουν μέρος αυτής της χαμένης αξιοπιστίας.
Αρκεί να δει κανείς πώς προσεγγίζουν και αναδεικνύουν το θέμα μεγάλα διεθνή ΜΜΕ, τόσο ευρωπαϊκά όσο και αμερικανικά, για να κατεβάσει με θλίψη το κεφάλι του. Στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο, βλέπεις και ακούς δημοσιογράφους να διαμαρτύρονται για το… ανάθεμα που εισπράττουν από πολίτες.
Έχουν δίκιο, όταν το ανάθεμα προέρχεται από στρατευμένους χυδαίους στα social media. Αν κοίταζαν… γύρω τους, στη “μεγάλη κοινωνία”, θα καταλάβαιναν ότι τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα για εκείνους.
ΥΓ: Στη φωτογραφία, ο Μπομπ Γούντγουορντ και ο Καρλ Μπερνστάιν, οι θρυλικοί δημοσιογράφοι της εφημερίδας “Washington Post”, που αποκάλυψαν το σκάνδαλο Watergate. Χωρίς… ναι μεν αλλά, ίσως, ξέρετε, όμως…
