Του Νίκου Φυλάγγελου
Η φωτογραφία κυριάρχησε για αρκετές ώρες στα social media, στη σκιά της δεξίωσης Σακελλαροπούλου στο Προεδρικό Μέγαρο για την επέτειο Αποκατάστασης της Δημοκρατίας. Πόσο περήφανος θα ήταν ο Εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής για αρκετούς από όσους βρέθηκαν στους κήπους της Προεδρίας, τη διαδρομή τους και όσα πρεσβεύουν, σε επίπεδο πολιτικής και ηθικής… ας το αφήσουμε καλύτερα.
Ο μουσικός Ιωάννης Στρατάκης χλευάστηκε για την εμφάνισή τους. Αρκετοί έσπευσαν να πουν ότι ήταν… κάποιος άλλος. Και να τον κανιβαλίσουν.
Η απάντηση του ίδιου στα social media είχε μια ισχυρή σημειολογία. Και το αποτύπωμά της ήταν σημαντικότερο από την ομιλία της ίδιας της Κατερίνας Σακελλαροπούλου, τις άχρωμες διαπιστώσεις της και τις προβληματικές αναφορές της σε πρόσωπα του δημοσίου βίου με σάπια ηθική υπόσταση.
Λίγη ντροπή λοιπόν. Ποιός την έχασε για να τη βρουν οι… ακροδεξιοί, ανεξαρτήτως κόμματος, θα πει βέβαια κάποιος. Τα άκρα και οι ακρότητες που τα συνοδεύουν, όπως μας είχε εγκαίρως προειδοποιήσει ο Κώστας Καραμανλής, έχουν κυριεύσει τον δημόσιο βίο, από τις εκλογές του 2009 και μετά. Το μίσος και ο διχασμός έχουν εξελιχτεί σε κεντρικό χαρακτηριστικό γνώρισμα της δημόσιας σφαίρας.
Οι εισοδηματίες του εθνικού διχασμού. Οι οποίοι… επαγγέλλονται αυτό ακριβώς. Το μίσος. Αν δεν υπάρχει το μίσος, δεν έχουν και οι ίδιοι λόγο ύπαρξης. Και επομένως… εισοδήματα.
Πώς επιτρέψαμε να παραδοθεί η Ελλάδα σε αυτούς τους κομιστές της αθλιότητας;
