Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Η σημερινή, ακραία και υστερική εκδοχή του Ταγίπ Ερντογάν, μας θυμίζει μεταξύ άλλων από τι… γλιτώσαμε, αυτή την τελευταία εικοσαετία που δεν βρίσκονται οι κεμαλιστές στην εξουσία της Τουρκίας. Και… τι μας περιμένει, μόλις αλλάξουν οι πολιτικές ισορροπίες στην άλλη πλευρά του Αιγαίου, και επανέλθει στην εξουσία κάποιος κεμαλιστής.
Το “βαθύ κράτος” της Τουρκίας, αυτό που κατάφερε να παραμερίσει ο Ταγίπ Ερντογάν, προτού γίνει ο ίδιος… χειρότερος, μετά το “πραξικόπημα” του 2016, θα επιθυμούσε να δει πολλά ελληνικά νησιά να πέφτουν σε τουρκικά χέρια. Αξιοποιώντας και την παραδοσιακή… μακαριότητα της Δύσης, των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που ενισχύουν το θράσος και την παραβατικότητα της Άγκυρας.
Οι πρόσφατες δηλώσεις Ερντογάν περί… επανάληψης της Μικρασιατικής Καταστροφής, έρχονται σε μια συγκυρία κατά την οποία η Τουρκία βρίσκεται… παντού σε διπλωματικό επίπεδο. Προσπερνώντας τις χαριτωμένες αναλύσεις ελληνικών ΜΜΕ περί “απομόνωσης”, ο Ταγίπ Ερντογάν εργαλειοποιεί τα πάντα υπέρ του.
Και η Δύση συνεχίζει να σφυρίζει αδιάφορα. Να τον χαίρεται…
