Του Νίκου Φυλάγγελου
Δεν πρέπει να είμαστε υπερβολικοί, ούτε άδικοι. Δεν πρέπει να περιμένουμε από την Ευρώπη να έχει έναντι της Τουρκίας, την προχωρημένη ευαισθησία που δείχνει στην ουκρανική κρίση.
Τι σημαίνει ότι ο Ταγίπ Ερντογάν… δεν έχει όμοιο, ως παραβάτης του διεθνούς Δικαίου; Τι σημαίνει ότι απειλεί ευθέως χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και της ευρωζώνης και του ΝΑΤΟ; Οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας… να είναι καλά.
Η γραφειοκρατία των Βρυξελλών ταλαιπωρείται από… υπερκόπωση, μετά το νέο πακέτο οικονομικών κυρώσεων κατά της Ρωσίας που, και αυτές, όπως και οι προηγούμενες, έχουν δραματικές συνέπειες για τους πολίτες των ευρωπαϊκών χωρών, και σχεδόν καθόλου για τη ρωσική κοινωνία.
Και εντάξει, από τους Αμερικανούς περιμέναμε την… απάθεια. Εδώ η υπερδύναμη συμμετείχε σε αποβατική άσκηση της Τουρκίας, λες και το σενάριο της απόβασης δεν αφορά ελληνικό νησί, αλλά κάποιο… παγόβουνο στην Αρκτική.
Από την Ευρώπη όμως, περιμέναμε περισσότερο. Το “βρείτε τα” των Γερμανών, και η ουσιαστική σιωπή της πολιτικής ηγεσίας των Βρυξελλών εξοργίζει και αποκαλύπτει πολλά.
Μην καταδικάσουμε τον Ταγίπ Ερντογάν, σωστά;
