Του Νίκου Φυλάγγελου
Η συζήτηση δεν είναι φυσικά της παρούσης. Έχει ωστόσο τη σημασία της, με οπτική μέλλοντος. Υπάρχει κάποιο διακριτό και προβεβλημένο στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, που θα μπορούσε στο ορατό μέλλον να διεκδικήσει να εκφράσει το 48% της κοινωνικής βάσης της Κεντροδεξιάς, το οποίο είχε στηρίξει τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη στην εσωκομματική μάχη ηγεσίας του 2016, απέναντι στο 52% του Κυριάκου Μητσοτάκη;
Όσοι γνωρίζουν την ψυχολογία αλλά και τα ταυτοτικά στοιχεία της κοινωνικής βάσης της Νέας Δημοκρατίας, ξέρουν ότι, το 48% που ψήφισε πριν από 6 χρόνια Μεϊμαράκη, αποτελεί μια συμπαγή κοινωνική και πολιτική δεξαμενή. Την παραδοσιακή βάση της Νέας Δημοκρατίας, σε αντίθεση με… περαστικούς, που με την πρώτη ευκαιρία θα κουνήσουν μαντίλι και θα στεγαστούν κάτω από έναν κομματικό φορέα, που θα εχθρεύεται την Κεντροδεξιά. Ακριβώς όπως έκαναν πριν τη συγκυριακή μετακόμισή τους.
Στην ανθρωπογεωγραφία της Νέας Δημοκρατίας, το πρόσωπο που δείχνει να έχει πάρει κεφάλι σε επίπεδο δημόσιας παρέμβασης και διείσδυσης στον κομματικό μηχανισμό, είναι ο Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας. Ο Κερκυραίος πολιτικός άλλωστε, στις βουλευτικές εκλογές του 2015, είχε καταφέρει να εκλεγεί πρώτος στη Β’ Αθηνών, μπροστά ακόμη και από τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Υπάρχουν βεβαίως και εκείνοι που εκτιμούν ότι, ο Νίκος Δένδιας “δεν το έχει”. Και δεν μπορεί να διαδραματίσει έναν τέτοιο πρωταγωνιστικό ρόλο, ώστε να… προσπεράσει τον “ανταγωνισμό”.
Θα δείξει το μέλλον…
