Του Αλέκου Ευγενικού
Μεγαλώνοντας κορίτσια, για να μην χρειάζεται να ψάχνουν ηρωίδες. Να τις βλέπουν στον καθρέφτη (τους)…
Η αποκάλυψη της Άννας Κορακάκη για τον εφιάλτη που έζησε επί πέντε χρόνια, από εμμονικό, δήθεν θαυμαστή, είναι από τις ιστορίες που ταξιδεύουν στο μέλλον την ελπίδα.
Η Ολυμπιονίκης της σκοποβολής δεν επέτρεψε σε ένα άρρωστο μυαλό να τη νικήσει. Να τη λυγίσει. Να τη γονατίσει. Άντεξε. Και βγήκε εκείνη νικήτρια. Έγινε καλύτερη. Ώστε η ιστορία της να μπορεί να λειτουργήσει ως έμπνευση για κάθε γυναίκα.
Για κάθε νέο κορίτσι, που αξίζει να ζήσει τα όνειρά του. Χωρίς κανένα εμπόδιο να φρενάρει τα όνειρα.
Δεν είναι θαυμαστής. Προσβάλλονται όσοι πραγματικά θαυμάζουν και σέβονται την αθλητική μου πορεία και τις προσπάθειές μου. Δεν είναι ερωτευμένος· προσβάλλεται ο έρωτας, που είναι τόσο όμορφος. Είναι εμμονικός και δυνητικά επικίνδυνος. Παρακολουθούσε κάθε μου κίνηση, τους φίλους και τον σύντροφό μου· είχε γίνει η σκιά μου. Έβρισκα παντού ανθοδέσμες. Ήταν διαρκώς γύρω μου. Παρά τις συστάσεις όλων μας, ακόμη και του πατέρα μου, αλλά και της αστυνομίας, να σταματήσει κάθε του ενέργεια, εκείνος συνέχιζε.
Ώσπου, επιχείρησε με φίλο του να μπουν στο διαμέρισμά μου, όταν ήμουν μόνη. Παλεύω με μετατραυματικό στρες και ψυχοσωματικά νοσήματα. Υποφέρω από αϋπνίες, κόπωση, καταθλιπτικά επεισόδια, έντονο αίσθημα ανασφάλειας, αγωνίας και γενικευμένο άγχος. Αυτά προκαλεί το “stalking”. Η προσπάθεια να παραμείνω παραγωγική και σε άριστο επίπεδο αθλητικά, με εξουθένωνε. Οι φοβίες μου εντάθηκαν, όταν πληροφορήθηκα, ότι ασκούσε στο παρελθόν σωματική βία στην πρώην σύζυγό του. Ξημερώματα 13 Ιουλίου 2021· η κορύφωση. Βάζει φωτιά και καίει ολοσχερώς το αυτοκίνητο του συντρόφου μου. Όλα αυτά, πέντε ημέρες πριν μπω στο αεροπλάνο για το Τόκιο. Ενόψει Ολυμπιακών Αγώνων, είχα «παραλύσει» ψυχικά. Βλέποντας το αυτοκίνητο στάχτη, έτρεμα στη σκέψη ότι μπορεί να βλάψει τους δικούς μου. Έτσι, ενώ βρισκόμουν στην Ιαπωνία, πνευματικά ήμουν στην Ελλάδα. Αγωνίστηκα με κάκιστη ψυχολογία κι ελάχιστη συγκέντρωση. Το ότι μπήκα σε δύο τελικούς Ολυμπιακών και τερμάτισα με δύο 6ες θέσεις, για ‘μένα ήταν άθλος. Πολλοί ίσως καταλάβετε τώρα, γιατί μετά τους αγώνες δήλωσα στα μέσα: «Καλό είναι ο κόσμος να μην είναι αυστηρός με τους αθλητές». Γενικώς μην (κατά-)κρίνετε. Δεν ξέρεις ποτέ τί περνάει ο άλλος.
Υ.Γ 1): Το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Καβάλας τον καταδίκασε σε ποινή φυλάκισης 5 ετών. Τους ευχαριστώ θερμά, διότι δεν αναγνώρισαν κανένα ελαφρυντικό και δεν χορήγησαν ανασταλτικό αποτέλεσμα στην έφεση. Έκαναν από μεριάς τους το καλύτερο δυνατό· δυστυχώς όμως, βάσει νομοθετικού πλαισίου, ο πραγματικός χρόνος που θα εκτίσει, είναι τρομακτικά μικρότερος των 5 χρόνων.
Υ.Γ 2): Οι φωτογραφίες είναι ό,τι πιο «ωμό» έχω αναρτήσει. Κάπως έτσι βίωσα το “stalking”.
