Του Κυριάκου Βελισσάριου
Η ανάλυση των New York Times για την κατάσταση που διαμορφώνεται στην ουκρανική κρίση, ήταν… κέντημα. Του “βαθέως κράτους” των ΗΠΑ, με την ωμή συμβουλή προς τον Τζο Μπάιντεν “να τελειώνει”. Να αποσυρθεί από την Ουκρανία. Να απεγκλωβίσει την Αμερική, τη Δύση και την ανθρωπότητα, από ένα μέτωπο το οποίο δεν βγάζει νικητή. Και σίγουρα δεν αφορά την αμερικανική κοινωνία.
Οι συστημικοί NYT έβαλαν σε σειρά επιχειρήματος, όσα κατανοεί κάθε ψύχραιμος αναλυτής των εξελίξεων. Η Δύση, επομένως και οι Ηνωμένες Πολιτείες, δεν έχουν την πολυτέλεια να αντέξουν έναν πόλεμο που… δεν θα τελειώσει, στην Ουκρανία. Οι κοινωνίες στην Ευρώπη αρχίζουν ήδη να αντιδρούν. Και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, η πλειοψηφία της κοινωνίας δεν ενδιαφέρεται για τον κ. Ζελένσκι και τους Ουκρανούς.
Αυτή είναι η άβολη αλήθεια για τους λαούς. Ενδιαφέρονται πρωτίστως για όσα επηρεάζουν καθοριστικά την καθημερινότητά τους. Την ποιότητα της ζωής τους. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι ελλείψεις σε βρεφικό γάλα λειτούργησαν για την ψυχολογία του μέσου Αμερικανού χειρότερα από… πυρηνική επίθεση. Και επιδείνωσαν την εκλογική και πολιτική κατάρρευση του Τζο Μπάιντεν.
Όσο περνάει ο καιρός, η ρητορική Ζελένσκι ενοχλεί. Και εγείρει ερωτηματικά και απορίες για το παρασκήνιο αυτής της σύγκρουσης. Η ελευθερία, ως διακύβευμα, δεν δείχνει να επηρεάζει τον μέσο Αμερικανό ψηφοφόρο. Και το “βαθύ κράτος” το αντιλαμβάνεται. Και συμβουλεύει… ευγενικά τον Τζο Μπάιντεν να… την κάνει από το Κίεβο.
