Της Ελένης Κρικέλη
Κι αν ειναι η ωρα περασμένη, θελω να σε ακούσω.
Ας ειναι περασμένη η ωρα, διόλου δεν πειράζει. Γνωριζεις καλα πως το τηλέφωνο ηχεί χαριν κάποιου που θελει με χαρα να σε ακούσει.
Διαβάζεται τοσο ομορφα, δημιουργούνται ενδεχομένως σκέψεις για δικα σας τηλέφωνα, ποτε και απο ποιους » χτυπάνε» αλλα και εαν χτυπάνε.
Θα εστιάσω ομως στο δευτερο σκέλος.
Ακουω συχνα να λενε δεν προλαβαίνω να σε πάρω,
Άργησα να τελειωσω με τις δουλειές,
Πήγε αργα και δεν ηθελα να σε ενοχλήσω.
Στη πραγματικότητα, χρονο και διάθεση δεν ειχες να μιλήσεις, οποτε τηλεφωνο θα έπαιρνες;
Ισα ισα που θα λαχταρουσες να ξαπλωσεις στο κρεβατι σου, να παρεις αγκαλια το μαξιλαρι σου και να κλείσεις τα ματια σου. Πιθανον να σαι τοσο κουρασμένος που ουτε αγκαλια στη σύντροφο σου δεν θα χες το κουραγιο να δώσεις.
Υπαρχουν φορες που αναρωτιέσαι για τη κοπωση αυτή. Ταλανίζεις τη σκεψη σου οταν προλαβαίνεις για το πως θα περάσεις ενα ελεύθερο απόγευμα, ( ευτυχώς υπάρχουν και ελεύθερα απογεύματα χωρις υποχρεώσεις) μα εσυ αγνοείς το τι θα ηθελες ιδανικα να κανεις για σενα.
Βλεπεις το τεμπο σου κινείται τοσο γρήγορα καθημερινά, οπου σχεδον με μαθηματική ακρίβεια δεν χρειάζεται να αναλωθείς σε σκέψεις για το τι θέλεις να κάνεις, άλλωστε ειχες επιλέξει προ καιρού τι ηταν αυτό.
Όμως, οσο συνειδητά και αν βρισκεσαι στο παρον και στην καθημερινότητα που εχεις διαμορφώσει, η κοπωση, σωματικη και ψυχική αποτελούν το σακίδιο που εχεις στη πλατη σου διαρκώς και ποσο αλήθεια να το κρατάς διαρκώς μαζι σου;
Δυο και δυο ισον τέσσερα
Επτα και πέντε ισον δώδεκα
Δεκα και ενα ισον έντεκα.
Η ζωη σου, εσυ και η καθημερινότητα σου δεν εισαι μαθηματικά, μα εισαι άνθρωπος.
Οσο και αν βρισκεσαι εντός μιας κατάστασης που έχεις χρωματίσει με δικα σου χρώματα, ή οσο μπορει να απεχεις ακομη απο αυτη οπου ιδανικα θελεις να σε τοποθετήσεις, μην ξεχνας να σε φροντίζεις.
Μην αφεθείς στη κοπωση της εργασίας και των όποιων αλλων υποχρεώσεων.
Φρόντισε να σε θρέψεις παρεα με οσους και οσα αγαπάς και λαχταράς. Αν μη τι άλλο, απο οσα σε εθρεψες, σήμερα εισαι εδώ.
