Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Το παρασκήνιο της εκλογής του Κυριάκου Μητσοτάκη στην αρχηγία της Nέας Δημοκρατίας, τον Ιανουάριο του 2016, δεν έχει γραφτεί ακόμη. Και θα αργήσει ενδεχομένως, καθώς οι βασικοί πρωταγωνιστές και πρωτοστάτες της υποστήριξής του μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας κατά πάσα πιθανότητα δεν θα μιλήσουν.
Δεν θα μιλήσει σίγουρα ο τραπεζίτης που διέθεσε το call center της τράπεζάς του για να στηθεί εκεί το στρατηγείο του πρωθυπουργού, από το οποίο γίνονταν δεκάδες τηλέφωνα προς τα μέλη του κόμματος. Δεν θα μιλήσει ο υψηλόβαθμος Αμερικανός διπλωμάτης που παρότρυνε υπερφιλόδοξο πολιτικό να κατέλθει υποψήφιος αρχηγός, προκειμένου να σπάσει το καραμανλικό μπλοκ σε συγκεκριμένη περιοχή, πράγμα το οποίο επετεύχθη. Δεν θα μιλήσουν οι δύο επιχειρηματίες καναλάρχες, οι οποίοι αμέσως μετά τον πρώτο γύρο, όταν είδαν ότι η επιλογή τους απέτυχε, ρώτησαν τότε τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα ποιον να στηρίξουν οι θύρες τους, και εκείνος μέσω αντιπροσώπου υπέδειξε τον κύριο Μητσοτάκη.
Δεν θα μιλήσουν τα κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ που ενέγραψαν μαζικά 10.000 μέλη του κόμματός τους στη Νέα Δημοκρατία υπέρ του κυρίου Μητσοτάκη. (Μόνο ο κύριος Βενιζέλος άφησε πρόσφατα μια αιχμή.) Δεν θα μιλήσουν οι εταιρίες κινητής τηλεφωνίας που ανέλαβαν την έκδοση των αποτελεσμάτων – ούτε η πρώτη, του Νοεμβρίου, που τίναξε στον αέρα τις εκλογές όταν ο Μεϊμαράκης προηγείτο με 50%, ούτε η δεύτερη, του Ιανουαρίου, η οποία στο παρελθόν είχε συλληφθεί να παρακολουθεί τον πρώην πρωθυπουργό και πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Κώστα Καραμανλή. Δεν θα μιλήσει, βεβαίως, γιατί από εκεί που βρίσκεται δεν μπορεί ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο οποίος έκανε τα «μαγικά» του στην τελική ευθεία και αδρανοποίησε κορυφαία στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, πολιτικά του παιδιά, που επιθυμούσαν συγκεκριμένη εξέλιξη. Κάποτε θα μάθουμε γιατί έγινε λευκή απεργία και από ποιους την τελευταία εβδομάδα.
Υπάρχει όμως κάποιος που μπορεί να μιλήσει – αν δεν άρχισε ήδη να μιλά. Ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος του κόμματος Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος τότε, προς έκπληξη όλων των πολιτικών του φίλων, κινητοποίησε τις δυνάμεις του σε όλη την επικράτεια υπέρ της εκλογής του Κυριάκου Μητσοτάκη. Και εδώ δεν έχουν γραφτεί τα βαθύτερα κίνητρα αυτής της πρωτοβουλίας του, για την οποία δείχνει να μετανιώνει σήμερα. Ουδείς γνωρίζει αν ο πρώην πρωθυπουργός, πριν δώσει τα χέρια με τον κύριο Μητσοτάκη, αποτάθηκε σε άλλον υποψήφιο, αν του ζήτησε ανταλλάγματα και ποια είναι αυτά. Είναι προφανές από την εξέλιξη των πραγμάτων και από όσα γνωρίζουμε μέχρι σήμερα ότι η στήριξη του κυρίου Σαμαρά προς τον κύριο Μητσοτάκη δεν βασίστηκε σε αμιγώς πολιτικά κριτήρια – υπήρχε μετά βεβαιότητος και προσωπικό σκέλος.
Η στήριξη που παρείχε το κόμμα στον κύριο Σαμαρά, όταν του επιτέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ για το σκάνδαλο Novartis, υπήρξε καταλυτική για την πολιτική του επιβίωση. Αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν τον είχε στηρίξει και τον είχε αφήσει ακάλυπτο, όποια και αν ήταν η αλήθεια, σήμερα δεν θα μιλούσαμε. Κατά τούτο, ο πρωθυπουργός πιστεύει ότι έχει εξοφλήσει τα γραμμάτιά του στα βασικά! Προφανώς, όμως, όπως διεφάνη από την ομιλία του πρώην πρωθυπουργού στο συνέδριο, η άρνηση των δικαστικών Αρχών να αποκαλύψουν τα πρόσωπα των προστατευόμενων μαρτύρων που έκαναν λόγο για τις τροχήλατες βαλίτσες θεωρείται αθέτηση συμφωνίας από τον κύριο Σαμαρά. Οπως επίσης αθέτηση θεωρείται και η επιλογή του Μαργαρίτη Σχοινά για τη θέση του επιτρόπου και αντιπροέδρου της Κομισιόν από τον κύριο Μητσοτάκη, αξίωμα το οποίο λέγεται ότι είχε υποσχεθεί στον κύριο Σαμαρά ο πρωθυπουργός.
Ακόμη κι αν δεν έβαζε βέτο στον διορισμό του κυρίου Σαμαρά σε θέση επιτρόπου η καγκελάριος Μέρκελ -βολική δικαιολογία για τον κύριο Μητσοτάκη-, το βέβαιο είναι ότι ο πρωθυπουργός δεν θα ήθελε τον προκάτοχό του στα πόδια του, και μάλιστα σε μια θέση κομβική, στην καρδιά των ευρωπαϊκών εξελίξεων. Η έκρηξη του κυρίου Σαμαρά στο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας δεν ήταν, λοιπόν, κεραυνός εν αιθρία – αναμενόταν. Τα παράπονά του ήταν γνωστά από καιρό και τα διεβίβαζε στο Μέγαρο Μαξίμου μέσω του διευθυντή και γενικού γραμματέα της κυβέρνησης Γρηγόρη Δημητριάδη, ο οποίος επισκέπτεται τακτικά, για λόγους σεβασμού και αβρότητας, το πολιτικό του γραφείο στην οδό Δημοκρίτου ως απεσταλμένος του κυρίου Μητσοτάκη. Ο κύριος Σαμαράς, άλλωστε, ήταν φίλος με τον εκλιπόντα πατέρα του κυρίου Δημητριάδη. Ωστόσο, μετά την εκφώνηση της ομιλίας του κυρίου Σαμαρά στο συνέδριο, σήμανε συναγερμός στο Μέγαρο Μαξίμου.
Γιατί αυτή τη φορά, πέρα από τις γνωστές διαμαρτυρίες που έχουν ειπωθεί και στο παρελθόν, ότι ο κύριος Μητσοτάκης μετατρέπει τη Νέα Δημοκρατία σε Ποτάμι (μα, αυτό το κόμμα δεν ιδρύθηκε για να κόψει ψήφους από τον κύριο Τσίπρα στις ευρωεκλογές του 2014, προς όφελος της Νέας Δημοκρατίας;) και ότι με τον πειρατή Τούρκο δεν κάνεις διάλογο, ο κύριος Σαμαράς απηύθυνε αυτή τη φορά μια πολύ συγκεκριμένη απειλή προς τον ίδιο τον πρωθυπουργό: ότι δεν θα επιτρέψει να υπογραφεί συνθηκολόγηση με την Τουρκία στο Αιγαίο.
Ότι θα αποτρέψει «Πρέσπες του Αιγαίου». Οτι θα πολεμήσει το λόμπι του κατευνασμού που έχει διεισδύσει και στις τάξεις της Νέας Δημοκρατίας. Οτι δεν πρέπει ο κύριος Μητσοτάκης να υποτιμά τους Ελληνες! Αυτό είναι κάτι πολύ καινούργιο και ξεπερνά κατά πολύ τα παράπονα του κυρίου Σαμαρά για τη θέση του επιτρόπου, για τους προστατευόμενους μάρτυρες, για το Ποτάμι, για τις διερευνητικές επαφές. Σύμφωνα με κορυφαία πηγή της Νέας Δημοκρατίας, με την οποία ο ίδιος συνομίλησα, ο κύριος Μητσοτάκης αναστατώθηκε από την αποστροφή αυτή του κυρίου Σαμαρά, γιατί γνωρίζει πως, ακόμη κι αν υλοποιηθούν όλες του οι απαιτήσεις για την υπόθεση Novartis, είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποστεί από την απειλή που διατύπωσε για τον συμβιβασμό στο Αιγαίο. Που αποτελεί, όπως οι πιστοί αναγνώστες αυτής της στήλης γνωρίζετε, το μείζον πολιτικό διακύβευμα που θα κληθεί να διαχειριστεί η επόμενη κυβέρνηση μετά τις εκλογές. Που θα αποτελέσει ίσως και ένα από τα θέματα συζήτησης του πρωθυπουργού με τον πρόεδρο Μπάιντεν, στη συνάντηση που πρόκειται να έχουν στον Λευκό Οίκο την επόμενη εβδομάδα.
Η πρώτη αντίδραση του κυρίου Μητσοτάκη, όπως αυτή εκφράστηκε σε ιδιωτικές συνομιλίες του μετά την ομιλία του κυρίου Σαμαρά, δείχνει ότι ο πρωθυπουργός δεν θα ήθελε, δεδομένης της οριστικής διάρρηξης των σχέσεών του με τον Μεσσήνιο, να δοθεί χρόνος στον πρώην πρωθυπουργό να στήσει -αφανώς από το παρασκήνιο- ισχυρό πολιτικό κόμμα στα δεξιά της Ν.Δ. Γνωρίζει, βλέπετε, άριστα τι μπορεί να κάνει ο Καλαματιανός αν θεωρήσει ότι κάποιος τον κορόιδεψε και τον ενέπαιξε, όπως όντως συνέβη στην προκειμένη περίπτωση. Σύμφωνα με την ίδια πηγή, ο πρωθυπουργός έδειξε να ταλαντεύεται τις πρώτες ώρες που ακολούθησαν μετά την ομιλία του κυρίου Σαμαρά για το αν θα έπρεπε να προκηρύξει πρόωρες εκλογές στην Ελλάδα τον Ιούνιο, αμέσως μετά το ταξίδι του στις Ηνωμένες Πολιτείες και την οριστικοποίηση στο παρασκήνιο της έλλειψης ομοφωνίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση για επιβολή πλαφόν στις τιμές του φυσικού αερίου.
Ωραίο το σχέδιο για την εξάντληση της τετραετίας και για την προκήρυξη εκλογών μετά 12 μήνες, λοιπόν, αλλά οι εξελίξεις περιέχουν μια δυναμική. Δεν πέρασε, άλλωστε, απαρατήρητο από το Μέγαρο Μαξίμου το γεγονός ότι ο παλιός συμμαθητής του κυρίου Σαμαρά, Γιώργος Κύρτσος, προσχώρησε στην ευρωομάδα του προέδρου Μακρόν και κανείς δεν θέλει να σκέφτεται τι θα συνέβαινε εάν ο κύριος Κύρτσος κατερχόταν στις εκλογές ως αρχηγός κόμματος με την παρασκηνιακή υποστήριξη του συμμαθητή του, κυρίου Σαμαρά. Εως τώρα, ο ευρωβουλευτής έχει δείξει με τα σχόλιά του στο twitter ότι είναι ο μόνος που μπορεί να πονά τον κύριο Μητσοτάκη με σχόλια τα οποία τον πλήττουν στο φιλελεύθερο μαλακό πολιτικό του υπογάστριο.
Λέτε, λοιπόν, να αποδειχτεί ο Ιούνιος μήνας πρόωρων εκλογών και ο κύριος Σαμαράς ο καταλύτης τους; Η πείρα λέει ότι οι πρωθυπουργοί, αφού διατυπώσουν ενθέρμως κάποιες σκέψεις, συνήθως το ξανασκέφτονται. Πιο πιθανός μήνας είναι ο Σεπτέμβριος, ανεξαρτήτως των προθέσεων του κυρίου Σαμαρά, καθώς οι επιδοτήσεις Μητσοτάκη στους λογαριασμούς ρεύματος είναι σωστές μεν, αλλά δεν αρκούν. Και, όταν καταστεί συνείδηση ότι ο πόλεμος θα διαρκέσει και ότι τα σπασμένα του θα τα πληρώσει ο Ευρωπαίος Ελλην πολίτης, τότε οι ορθόδοξοι νεοδημοκράτες θα καταστούν καθολικώς διαμαρτυρόμενοι. Αλλά, επειδή ζούμε σε μια εποχή που δεν είναι πλέον τίποτα δεδομένο, όλα επείγουν, οι εξελίξεις τρέχουν και ο κόσμος αποκτά νέα δυναμική, θεωρώ ότι καλό είναι να έχουμε καταγράψει την έκρηξη του κυρίου πρωθυπουργού εναντίον του ανθρώπου ο οποίος βοήθησε καταλυτικά στην ανάδειξή του στην αρχηγία του κόμματος. Μπορεί να σημαίνει πολλά αυτή η έκρηξη, μπορεί και τίποτα! Ποιος ξέρει η ζωή τι θα μας φέρει…
