Του Νίκου Φυλάγγελου
Με τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη μπορεί να έχει κανείς τις μεγάλες διαφωνίες του. Ακόμη και για θέματα αισθητικής. Δύσκολα ωστόσο δεν θα αναγνωρίσει στον “μουστάκια” ότι υπήρξε διαχρονικά “στρατιώτης” της Νέας Δημοκρατίας. Ίσως και… περισσότερο από ό, τι έπρεπε, εν πολλοίς σε επίπεδο παρεξηγήσεως.
Στο 14ο Συνέδριο της ΝΔ, ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης μίλησε παραταξιακά. Ίσως μονάχα ο Κώστας Καραμανλής γνωρίζει τη Νέα Δημοκρατία καλύτερα από τον ίδιο, ο πρώην πρωθυπουργός ωστόσο, ο τελευταίος ηγέτης που κατάφερε να φέρει στην κάλπη 3,5 και 3 εκατομμύρια πολίτες σε εθνικές εκλογές, δεν έχει ανάγκη κομματικές ομιλίες για να θυμίσει την παρουσία του στην καρδιά της κοινωνικής βάσης της Νέας Δημοκρατίας.
Μια αποστροφή του Βαγγέλη Μεϊμαράκη είχε εσωκομματικό ενδιαφέρον. Παραδέχτηκε ότι, από στρατηγός έγινε στρατιώτης, θέλοντας να τονίσει το πόσο στηρίζει τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Το ερώτημα είναι αν έγινε πραγματικά στρατηγός. Δεν έγινε…
Στην εσωκομματική μάχη του 2015-2016, ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης συμπεριφέρθηκε λες και… ήθελε να χάσει. Να μην γίνει πρόεδρος. Ανέχτηκε το παρατράγουδο με την ακύρωση της διαδικασίας την πρώτη Κυριακή, που τον απέτρεψε από το να κερδίσει τότε πανηγυρικά τη μάχη, ενώ στη δεύτερη Κυριακή απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη, έφτασε το 48%, περίπου ως… απών από τη μάχη.
Τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη στήριξε η παραδοσιακή βάση της Κεντροδεξιάς. Οι “περαστικοί”, όπως ο ίδιος σωστά τους είχε χαρακτηρίσει, από το σημιτικό ΠΑΣΟΚ, τη Δράση και λοιπά κομματικά… παρατράγουδα, θα συμπεριφερθούν στις κάλπες ανάλογα με το τι υπαγορεύει το στενό, προσωπικό συμφέρον τους.
Την επομένη των εσωκομματικών εκλογών, ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης “ξέχασε” το 48% που τον είχε στηρίξει. Δεν έγινε “στρατηγός”. Παρέμεινε “στρατιώτης”. Ενώ η Κεντροδεξιά είχε ανάγκη από στρατηγούς…
