Της Αλεξάνδρας Μυρωνίδη
Φοιτήτρια Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ, Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
Τους τελευταίους δύο μήνες ανοίγω την τηλεόραση και σε κάθε κανάλι αντικρίζω στιγμές πόνου. Στιγμές που κανείς δεν θα άξιζε να ζήσει και σίγουρα κανείς δεν θα καταφέρει εύκολα να ξεχάσει.
Χθες, μέσα στη σύγχυση, που για άλλη μια φορά νιώθω, παρακολουθώντας τη φρίκη που ζουν οι άνθρωποι στην Ουκρανία, ασυναίσθητα απλώνω το χέρι μου και κατευθείαν καθησυχάζομαι στο άγγιγμα του κοιμισμένου γάτου μου, που χωρίς να έχει ιδέα τι συμβαίνει, είναι διάπλατα ξαπλωμένος στον καναπέ. Σκέφτομαι, τι κι αν τώρα ακουγόταν μια ριπή και αναγκαζόμασταν να αφήσουμε τα πάντα πίσω; Τι κι αν η γειτονική χώρα που είχαμε ως μοναδικό καταφύγιο δεν επέτρεπε να πάρουμε μαζί το πολυαγαπημένο μας ζώο συντροφιάς; Γιατί δεν μιλάει κανείς για όλα τα ζωάκια που μια μέρα ξύπνησαν εγκαταλελειμμένα σε έναν κόσμο βίαιο και ξένο;
Προσπαθώντας να παραμείνω αισιόδοξη, ανακαλώ όμορφες ιστορίες διάσωσης ζώων συντροφιάς όπως αυτή του Στεπάν. Συγκεκριμένα, ο Ουκρανός γατούλης, που μάλιστα έχει προσφέρει στιγμές γέλιου σε εκατομμύρια ανθρώπους τόσο στο Instagram όσο και στο TikTok, έχοντας πλέον διαμορφώσει μια τεράστια πλατφόρμα, προκάλεσε σε αμέτρητους ανθρώπους άγχος και ανησυχία για την ασφάλεια του ίδιου και της ιδιοκτήτριας του. Τελικά, στις 16 Μαρτίου, μετά από έντονους θορύβους που παρέπεμπαν σε βομβαρδισμούς στην περιοχή γύρω από το σπίτι του στο Χάρκοβο, εγκατέλειψε το σπίτι του και έφτασε με ασφάλεια στη Γαλλία, χαρίζοντας στους θαυμαστές του μια ανάσα ελπίδας και ανακούφισης.
Παρόλ’αυτά, η ευτυχής κατάληξη αυτή του γατούλη-influencer δεν θα έπρεπε να καθησυχάζει κανέναν μας, αφού δυστυχώς ένας μεγάλος αριθμός ζώων συντροφιάς δεν κατάφεραν ποτέ να ακολουθήσουν τον ιδιοκτήτη τους.
Άλλα εγκαταλείφθηκαν μέσα στον πανικό της αναζήτησης καταφυγίου, άλλα τραυματίστηκαν και νοσηλεύονται ή κρατούνται σε φιλοζωικές ενώσεις, ενώ άλλα έχασαν τη ζωή τους φοβισμένα και πανικόβλητα. Είναι κατανοητό μεν ότι σε στιγμές κρίσης σαν και αυτή ,είναι δίκαιο περισσότερη σημασία να δίνεται στο ανθρώπινο είδος, ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε τα άλλα όντα που υποφέρουν από τις συνέπειες της απερισκεψίας αυτού.
Αξίζει φυσικά, να αναφερθούν οι υπεράνθρωπες προσπάθειες που κάνουν μέχρι και σήμερα κάποιοι εθελοντές και γιατροί, που καθημερινά ρισκάρουν τη ζωή τους, προσπαθώντας με ελάχιστες προμήθειες και τεράστια έλλειψη χρημάτων να περιθάλψουν όσα ζώα κινδυνεύουν. Το λιγότερο λοιπόν που μπορούμε να κάνουμε όσοι φιλόζωοι παρακολουθούμε από τους καναπέδες μας την βαναυσότητα του πολέμου, είναι να συνεισφέρουμε στα καταφύγια που είναι μέχρι και σήμερα-2 μήνες, 1 εβδομάδα και 3 μέρες μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία-σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.
Ακολουθούν 5 από τα πιο γνωστά σωματεία διάσωσης ζώων που δέχονται δωρεές, για όποιον επιθυμεί να βοηθήσει:
