Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Όταν ξεκίνησε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, και η Δύση “απάντησε” με κυρώσεις στη ρωσική οικονομία, η απορία του… μέλλοντος, αφορούσε στο ποιός θα λυγίσει πρώτος; Οι Ρώσοι ή οι Ευρωπαίοι πολίτες.
Η πρόβλεψη ήταν μάλλον εύκολη, από τη στιγμή που η ρωσική κοινωνία είναι μαθημένη στα δύσκολα. Οι ευρωπαϊκοί λαοί, από την άλλη… όχι. Και ήδη ο λογαριασμός άρχισε να φτάνει στις κάλπες. Ο Όρμπαν επανεξελέγη για τέταρτη φορά στην Ουγγαρία, ο Βούσιτς επανεξελέγη πολύ πιο εύκολα από ό, τι θα περίμενε κανείς στη Σερβία, και στη Γαλλία, τη χώρα σημείο-αναφοράς για το φως της Δημοκρατίας και των ιδεών του Διαφωτισμού, η πιθανολογούμενη ήττα της Μαρίν Λεπέν θα είναι οριακή.
Αυτό είναι το πλέον συνηθισμένο σενάριο με το οποίο μας προικίζει η Ιστορία, για να… υποψιαζόμαστε τι μας περιμένει, αναφορικά με το πώς επιλέγει μια κοινωνία να ψηφίσει στις κάλπες. Η ακρίβεια διογκώνει την κοινωνική απόγνωση. Και η απόγνωση της θυμωμένης κοινωνίας, αναζητεί κάλπες για να εκφραστεί.
