Του Μανώλη Κομνηνού
Επιτέλους, βρέθηκε μια ψυχολόγος να τιμάει τις ηθικές αρχές του λειτουργήματός της, και να τοποθετεί τη φωνή της ως αντίβαρο της κακοφωνίας που παρατηρείται το τελευταίο διάστημα, με αφορμή την τραγωδία της Πάτρας, με διαγνώσεις… από τηλεοράσεως, και με βουλιμική προβολή αχρείαστων λεπτομερειών.
Με ανάρτηση στην προσωπική σελίδα της στο Facebook, η Στέλλα Αργυρίου δεν άφησε περιθώρια για αποπροσανατολισμούς και… παρεξηγήσεις.
“Έβλεπα πάντα την παρουσία μου, σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο, ως υποχρέωση να είμαι χρήσιμη.
Να μπορώ να συμβάλλω ώστε, να ξεπεράσουμε ένα αδιέξοδο. Να δώσουμε λύση σε ένα πρόβλημα.
Να σκεφτούμε μαζί, κάτι που δεν μπορούμε να σκεφτούμε μόνοι μας. Να είμαστε μέρος της λύσης. Με αυτή την τόσο ασήκωτη συναισθηματικά υπόθεση, νομίζω πως όλο αυτό έχει χαθεί, γινόμαστε, λιγότερο ή περισσότερο, μέρος του προβλήματος με τον τρόπο που το χειριζόμαστε. Και έτσι το επιδεινώνουμε.
Εστιάζουμε σε αχρείαστες λεπτομέρειες. Αποκρουστικές και σοκαριστικές. Βγάζουμε τις χειρότερες εκδοχές του εαυτού μας.
Μια βουλιμία δημοσιότητας. Μια πανδημία κουτσομπολιού. Και φυσικά παντελή απουσία καθαρού μυαλού και συλλογικής ταυτότητας. Κατά την προσωπική μου άποψη, η κοινωνία δεν πηγαίνει μπροστά αν δεν αναζητούμε σε κάθε περίσταση, την παιδαγωγική διάστασή της.
Να δούμε πέρα από την τραγωδία, αυτό που θα μας διδάξει κάτι ουσιαστικό.
Θα μας κάνει καλύτερους. Θα μας θωρακίσει απέναντι στην επανάληψη μιας τραγωδίας.
Αν δεν βλέπουμε έτσι τον ρόλο μας στην κοινωνία, αρχίζουμε να μοιάζουμε στο τέρας που βλέπουμε στον καθρέφτη,
όπως έλεγε ο Μάνος Χατζιδάκις. Και όταν συνηθίζεις το τέρας, δεν βλέπεις πλέον κανένα τέρας που πρέπει να πολεμήσεις”.
