Της Ελένης Κρικέλη
Όταν επιλέγεις να βαδίσεις σε αυτό το δρόμο ,
έγνοια μην έχεις για το ποιος σε κοιτά.
Συνέχισε στο δικό σου ρυθμό,
σε αυτόν που μπορείς ,
με την ταχύτητα που δεν σε εξαντλεί μα ούτε και σε αφήνει να ανασαίνεις γοργά
Έτσι και αλλιώς,
σαν κατευθύνεσαι εκεί που λαχταράς,
αλίμονο αν δεν βιάζεσαι,
αλίμονο αν δεν έχεις ταχυκαρδίες και αγωνία .
Όμως όταν επιλέγεις να βαδίσεις σε αυτό το δρόμο ,
έγνοια μην έχεις για το ποιος σε κοιτά.
Άλλοι θα καταλάβουν και θα χαίρονται με την πορεία σου,
άλλοι θα αναρωτιούνται ,
άλλοι θα αδιαφορούν,
άλλοι θα προσπαθούν να καταλάβουν ,
όχι τόσο για σένα,
μα πιότερο για εκείνους,
να καταλάβουν το σκοπό σου.
Για που πας και τι σκοπό έχεις.
Είναι που η περιέργεια για την ζωή των άλλων,
φαίνεται να μας αφορά περισσότερο ,
διότι πόση δύναμη απαιτείται να εστιάσουμε προς εμάς και να αναρωτηθούμε για το δικό μας σκοπό :
Αρκετή,
πολλώ δε μάλλον με τα σημερινά δεδομένα όπου η πρόσβαση στις προσωπικές σου στιγμές , είναι πίσω από μια διάφανη κουρτίνα.
Από εκείνη την μικρή και διάφανη κουρτίνα που πολλοί εχουμε επιλέξει να έχουμε
Όμως , πρόσεξε.
Τι αφήνεις να φανεί πίσω από αυτή την διάφανη κουρτίνα .
Υπάρχει πολύ ακαταστασία τριγύρω , όπως πολύ σωστά το είπε σήμερα ένας φίλος μου.
Προστάτευσε λοιπόν τα σημαντικά σου .
Προστάτευσε το χώρο και όσα σε πλαισιώνουν.
Προστάτευε εσένα και τις επιλογές σου.
