Της Κατιάνας Ναυπλιώτου
Όταν με το καλό τελειώσει το δράμα στην Ουκρανία, και ο εισβολέας Βλαντιμίρ Πούτιν επιστρέψει στη Μόσχα, αξίζει να γίνει μια σοβαρή και ψύχραιμη κουβέντα για τον… ηθοποιό, που τα δυτικά ΜΜΕ επιχειρούν εσχάτως να παρουσιάσουν ως ήρωα. Τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι.
Τον πολιτικό χάρη στον οποίο η οικογένεια Μπάιντεν δεν αντιμετώπισε την κρίση της αμερικανικής Δικαιοσύνης, για τα πεπραγμένα του Χάντερ Μπάιντεν ως λομπίστα στην Ουκρανία, τότε που ο Ζελένσκι αρνήθηκε στον Ντόναλντ Τραμπ να δώσει στον τότε Λευκό Οίκο τα σχετικά στοιχεία.
Μέχρι πρότινος οι πολιτικές ηγεσίες της Δύσης, από τις Βρυξέλλες μέχρι το Βερολίνο, το Παρίσι, και τη Ρώμη αποκαλούσαν τον Ουκρανό Πρόεδρο… διεφθαρμένο. Όχι άδικα φυσικά. Η Ουκρανία του Βολοντίμιρ Ζελένσκι, όπως και των προκατόχων του θύμιζε κάτι από… Κολομβία, αναφορικά με τη διείσδυση διάφορων καρτέλ στην εξουσία. Και το πώς το… παρακράτος… ήταν κράτος.
Η εκτεταμένη διαφθορά του καθεστώτος Ζελένσκι άλλωστε, ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που η Ευρώπη δεν συζητούσε σοβαρά το ενδεχόμενο να προσθέσει την Ουκρανία στην κοινή ευρωπαϊκή οικογένεια.
Ένας πόλεμος φυσικά, αλλάζει τα πάντα. Ειδικά ένας άδικος πόλεμος, σαν και αυτόν που διεξάγει η Ρωσία στην Ουκρανία. Δεν ξεπλένει ωστόσο το διεφθαρμένο παρελθόν του καθεστώτος Ζελένσκι. Επειδή, μεταξύ άλλων, και πολύ απλά… δεν είναι παρελθόν.
