Του Λάζαρου Καλλιανιώτη
Η πολιτική «αυτονόμηση» του Ευάγγελου Βενιζέλου, όπως καταγράφεται παρασκηνιακά το τελευταίο διάστημα, συνιστά μια από τις πλέον ενδιαφέρουσες παραμέτρους ανάλυσης του πολιτικού σκηνικού, που θα μας απασχολήσουν ζωηρά το επόμενο διάστημα.
Ο τέως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης συνεργασίας 2012-2015 υπό τον Αντώνη Σαμαρά, παίρνει αποστάσεις από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, με τρόπο που δεν είχε ξανακάνει στο παρελθόν. Και όχι μόνο αυτό, αλλά επιπροσθέτως δεν δείχνει ιδιαίτερο… ενθουσιασμό για τα πρώτα δείγματα γραφής του Νίκου Ανδρουλάκη στην ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής, με τον οποίο άλλωστε είχαν «ζωηρό» πολιτικό παρελθόν.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος παραμένει «συστημικός παίκτης» και σημείο αναφοράς για πολιτικές δυνάμεις και ανθρώπους της αγοράς, που είναι προσανατολισμένο σε περισσότερο «κεντρογενή» αφηγήματα.
Η εξελικτική αποστασιοποίησή του τόσο από τον Κυριάκο Μητσοτάκη όσο και από τον Νίκο Ανδρουλάκη λοιπόν, με δεδομένη την πάγια αντιπαράθεσή του με τον Αλέξη Τσίπρα, διαμορφώνει καινούρια δεδομένα.
