Γράφει ο Τάσος Παππάς
Πηγή: “Εφημερίδα των Συντακτών”
Υπάρχει περίπτωση οι κυβερνήσεις να αποδεχτούν τον ρόλο ανθρώπων που φωτίζουν τις πομπές τους και με τις αποκαλύψεις τους εκθέτουν κρατικούς αξιωματούχους, καταρρίπτουν τα επίσημα επιχειρήματα και υπονομεύουν τα γλυκερά αφηγήματά τους ότι δεν έχουν ταξικές προτιμήσεις, ότι κινούνται με γνώμονα την εξυπηρέτηση του δημόσιου και του εθνικού συμφέροντος; Δεν θα βάλουν τα χεράκια τους να βγάλουν τα ματάκια τους. Θα κάνουν τα πάντα, παραβιάζοντας ακόμη και βασικές αρχές του κράτους δικαίου, για να τους σταματήσουν. Κι αν δεν τα καταφέρουν σε πρώτο χρόνο θα μετέλθουν όλα τα μέσα για να τους υποχρεώσουν να υποχωρήσουν, να συμμορφωθούν προς τας υποδείξεις, να εγκαταλείψουν τις ηρωικές… ανοησίες τους και να ζητήσουν συγγνώμη για τις… απερίσκεπτες πράξεις τους.
Υπάρχει περίπτωση μεγάλες εταιρείες που δραστηριοποιούνται σε διάφορους τομείς και έχουν στενές σχέσεις με τις κυβερνήσεις, να ανεχτούν την ερευνητική δημοσιογραφία όταν αυτή υποκύπτει στον πειρασμό να διεισδύσει στα εσωτερικά τους με στόχο να ελέγξει τις πρακτικές που έχουν χρησιμοποιήσει για να πάρουν δουλειές από το κράτος; Ούτε κατά διάνοια. Αυτοί οι τύποι είναι επικίνδυνοι και αυτού του είδους η δημοσιογραφία συνιστά απειλή για τις κυβερνήσεις και τους έχοντες. Η τιμωρία πρέπει να είναι σκληρή για να μην υπάρξουν μιμητές. Να σταλεί το μήνυμα ότι αν ξεπεραστούν τα όρια που έχει επιβάλει το σύστημα, οι συνέπειες θα είναι τρομακτικές για τους δράστες. Αν δεν βάλουν μυαλό, αν επιμένουν να είναι ανυπάκουοι, αν δεν εννοούν να καταλάβουν ότι τα κράτη και οι εταιρείες πρέπει να μείνουν στο απυρόβλητο για το καλό του έθνους και της οικονομίας, θα υποστούν τα πάνδεινα.
Τρανταχτό παράδειγμα ο Τζούλιαν Ασάνζ. Διακομματικό σχέδιο ψηφίσματος, που καλούσε την κυβέρνηση Μακρόν να παραχωρήσει καθεστώς πρόσφυγα στη Γαλλία στον Τζούλιαν Ασάνζ, απέρριψε η γαλλική Εθνοσυνέλευση. Ο ιδρυτής του WikiLeaks κινδυνεύει να δικαστεί στις Ηνωμένες Πολιτείες μετά την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου του Λονδίνου, που ανάβει το πράσινο φως για την έκδοσή του εκεί. Ο 50χρονος δημοσιογράφος αντιμετωπίζει ποινή κάθειρξης έως και 175 ετών για τη δημοσιοποίηση από το 2010 και μετά 700.000 και πλέον εμπιστευτικών και απορρήτων αμερικανικών στρατιωτικών και διπλωματικών εγγράφων. Ενας άλλος «τρελός» που δεν ήθελε να υπακούσει σε άνωθεν εντολές, οι οποίες ποδοπατούσαν τους νόμους και το Σύνταγμα, είναι ο Εντουαρντ Σνόουντεν. Ισως πιο επικίνδυνος από τον Ασάνζ γιατί είναι «αποστάτης». Εκπαιδεύτηκε για να υπηρετεί την πατρίδα του κι αυτός ο άφρων τόλμησε να καταγγείλει την κυβέρνησή της. Τι έκανε; Αποκάλυψε το σύστημα που είχε δημιουργήσει η αμερικανική κυβέρνηση, ένα άνευ προηγουμένου σύστημα μαζικής επιτήρησης που μπορούσε να εισχωρήσει στην ιδιωτική ζωή οποιουδήποτε στη Γη. Σήμερα είναι εξόριστος.
Αλλά και στην Ελλάδα έχουμε παρόμοια περιστατικά:
- ● Οι μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος για το σκάνδαλο της Novartis χαρακτηρίζονται πληρωμένοι κουκουλοφόροι.
- ● Οι εισαγγελείς που ερευνούσαν το σκάνδαλο κατηγορούνται για συμμετοχή σε συμμορία.
- ● Κατά τον πρωθυπουργό, δημοσιογράφοι που έφεραν στο φως πλευρές της υπόθεσης είναι σκευωροί και υπόκοσμος.
- ● Οσοι θέτουν ερωτήματα για την αρχειοθέτηση των φακέλων των πολιτικών προσώπων εισπράττουν αγωγές και μηνύσεις.
- ● Η κριτική στις αποφάσεις της Δικαιοσύνης είναι απαράδεκτη παρέμβαση. Οι αμφιβολίες γι’ αυτές πρέπει να εξοριστούν από τη δημόσια συζήτηση. Δικαιούσαι να προβληματίζεσαι για την εγκυρότητά τους, αλλά μόνο μπροστά στον καθρέφτη σου.
- ● Εταιρείες που ενοχλούνται από δημοσιογραφικές έρευνες κάνουν μηνύσεις και αγωγές σε μέσα ενημέρωσης και δημοσιογράφους, απαιτώντας τεράστια ποσά.
Συμπέρασμα; Μην ενοχλείτε την κυβέρνηση και τους ισχυρούς τού χρήματος. Θα μπλέξετε άσχημα!
Ανάγωγα
Μέρα με τη μέρα κερδίζει έδαφος η αντίληψη ότι για πολλούς υπουργούς (υπάρχουν και εξαιρέσεις) πολιτική είναι οι μπίζνες. Μπίζνες για την πάρτη τους, μπίζνες με τους φίλους και χρηματοδότες τους.
