Της Κατιάνας Ναυπλιώτου
Πολλές φορές, οι μάχες για τα αυτονόητα είναι οι περισσότερο δύσκολες. να κερδηθούν. Πάρτε για παράδειγμα το πώς παρουσιάζεται η προτροπή της Βασίλισσας Ελισάβετ, να γίνει η Καμίλα Πάρκερ Μπόουλς Βασίλισσα, όταν το πλήρωμα του χρόνου οδηγήσει τον πρίγκιπα Κάρολο στη διαδοχή του θρόνου.
Φυσικά η Καμίλα δεν θα γίνει βασίλισσα. Επειδή ο Κάρολος δεν θα γίνει βασιλιάς. Η Ελισάβετ, με χαρισματική αίσθηση της πραγματικότητας, έκανε το κομμάτι της διαδρομής που της αναλογούσε, για τυπικούς λόγους. Όλοι στη Μεγάλη Βρετανία καταλαβαίνουν ότι, ο πρίγκιπας της Ουαλίας δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος του Θεσμού ενώπιον της κοινωνίας, ειδικά από τη στιγμή που αποκαλύφτηκαν οι ρατσιστικές απόψεις του για το μελλοντικό μωρό του πρίγκιπα Χάρι και της Μέγκαν Μαρκλ, αναφορικά με το… χρώμα του δέρματός του.
Η Μοναρχία, όπως και κάθε άλλος Θεσμός που… σέβεται τον εαυτό του, κάνει ό, τι χρειάζεται κάθε φορά, για να διασφαλίσει την επιβίωσή του. Τη συνέχισή του. Με τον Κάρολο βασιλιά, κάτι τέτοιο δεν θα γίνει. Γι’ αυτό άλλωστε και προετοιμάζεται τόσο μεθοδικά η… παράκαμψή του από τον γιο του, πρίγκιπα Ουίλιαμ και την Αικατερίνη του Κέμπριτζ.
Η κοινωνία του Ηνωμένου Βασιλείου θα δεχθεί ως βασιλικό ζεύγος τον πρωτότοκο γιο της αδικοχαμένης πριγκίπισσας του λαού, και την “επόμενη Νταϊάνα”, Κέιτ Μίντλετον. Δεν θα δεχθεί τον άνθρωπο που απατούσε την πριγκίπισσα Νταϊάνα, και την τότε ερωμένη του.
Είναι τόσο απλό. Και η Ελισάβετ το γνωρίζει…
