Του Νίκου Φυλάγγελου
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Εύα Καϊλή τοποθετείται με τρόπο που δείχνει να μην είναι συμβατός με τον πυρήνα του κόμματος, χάρη στο οποίο βρίσκεται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, και μετά βεβαιότητας δεν θα είναι η τελευταία.
Όπως συνέβαινε και επί ηγεσίας της αείμνηστης Φώφης Γεννηματά, η Εύα Καϊλή δείχνει να κινείται πολιτικά στη βάση μιας δικής της ατζέντας και σε αυτά τα πρώτα βήματα του Νίκου Ανδρουλάκη στην ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής. Η ίδια άλλωστε στήριξε προεκλογικά τον Ανδρέα Λοβέρδο, συντάχθηκε δηλαδή με την υποψηφιότητα που υπέστη τη μεγαλύτερη πολιτική ήττα, καθώς η ψήφος των οπαδών του Κινήματος Αλλαγής έδειξε, μεταξύ άλλων, ότι δεν επιθυμούν την επανάληψη της πολιτικής “αυτοκτονίας” της περιόδου 2012-2015, τότε που η απόλυτη σύμπλευση του Ευάγγελου Βενιζέλου με τη Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά, οδήγησε το ΠΑΣΟΚ σε πολιτική εξαφάνιση, και τη μετά βίας είσοδό του στη Βουλή, με ποσοστά-ντροπής πέριξ του 4%.
Η στάση της Εύας Καϊλή, που παίρνει αποστάσεις και θολώνει το κεντρικό μήνυμα της ηγεσίας Ανδρουλάκη, έρχεται σε μια περίοδο κατά την οποία η ίδια στηρίχτηκε από το Κίνημα Αλλαγής, ώστε να καταλάβει θέση αντιπροέδρου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αντίστοιχη εκείνης που κατέχει ο Δημήτρης Παπαδημούλης από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η συνέχεια αναμένεται με ενδιαφέρον. Κυρίως επειδή συνδέεται με την παγιωμένη πραγματικότητα της εποχής των Μνημονίων, που συνεχίζεται με τον κορονοϊό και την κοινωνική απόγνωση για την ακρίβεια. Τη δυσκολία των πολιτικών να κατανοήσουν τις πραγματικές ανάγκες του κοινωνικού ακροατηρίου το οποίο εκπροσωπούν.
