Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Όσα ζήσαμε παρακολουθώντας τη συνεδρίαση του Κοινοβουλίου, προχθές βράδυ, όλοι όσοι παρακολουθούμε τα τελευταία 30 χρόνια τις εξελίξεις στην κεντροδεξιά παράταξη ειλικρινώς μας ξεπερνούν.
Στη Ν.Δ. που ξέραμε, υπουργός ο οποίος θα είχε ανοίξει διάλογο με ποινικό, που έχει καμιά τριανταριά υποθέσεις στην πλάτη του, δεν θα είχε προλάβει να φτάσει στην Ολομέλεια και να καθίσει στα έδρανα προχθές βράδυ.
Θα αρκούσε μια απλή ματιά του πρωθυπουργού για να υποβάλει την παραίτησή του, καθώς η Ν.Δ. δεν είναι
ΠΑΣΟΚ για να περνούν έτσι ατιμώρητα τέτοιες συμπεριφορές. Είναι μια παράταξη που «παραίτησε» υπουργό από το αξίωμά του επειδή τόλμησε να μετεγγράψει τον γιο του από περιφερειακό σε κεντρικό πανεπιστήμιο. Είναι η παράταξη που «παραίτησε» υπουργό της επειδή απασχολούσε ανασφάλιστο αλλοδαπό στο εξοχικό του.
Είναι η παράταξη της οποίας δύο υπουργοί παραιτήθηκαν όταν ξέσπασε ο θόρυβος για τη σκευωρία του Βατοπαιδίου, προκειμένου να διευκολύνουν το κόμμα στους χειρισμούς του. Είναι η παράταξη, τέλος, της οποίας ο ηγέτης, διδαχθείς την αρνητική σημασία των παθών στον δημόσιο βίο από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, δεν κινήθηκε εκδικητικώς κατά των διωκτών του δημοσιογράφων, όταν κατέπεσε δικαστικώς και κοινοβουλευτικώς η σκευωρία του Βατοπαιδίου.
Αυτή η παράταξη ήταν η Ν.Δ., κάποτε. Γιατί, προχθές το βράδυ, είδαμε έναν εκ μετεγγραφής υπουργό να εξευτελίζεται δημοσίως στην αίθουσα της Ολομέλειας από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τα ραβασάκια που αντήλλασσε με τον γνωστό ποινικό μάνατζερ της κυρίας Αλεξανδράτου και δεν βρήκε το κουράγιο να σηκωθεί να του απαντήσει έστω μία λέξη.
Γιατί, προχθές το βράδυ επίσης, παρακολουθήσαμε τον πρωθυπουργό να προσπαθεί με αντιπερισπασμό να σώσει τον υπουργό του, προκειμένου να μη δεχθεί πλήγμα προσωπικό, κατά τη διάρκεια της πρότασης μομφής. Και, το ωραιότερο, αμέσως μετά τη λήξη της συνεδρίασης αυτής, στο περιθώριο της οποίας άλλος υπουργός ενεπλάκη σε επεισόδιο στο καφενείο της Βουλής με στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, καταβλήθηκε μια γιγαντιαία προσπάθεια να εξαφανιστεί από τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και ιστοτόπους κάθε νύξη για τον δημόσιο εξευτελισμό του κ. καθηγητή.
Και όχι μόνον αυτό… Αυτοί που πριν από τη συνεδρίαση παπαγάλιζαν, κατ’ εντολή γνωστών κέντρων, ότι η μομφή είναι το δώρο του κ. Τσίπρα στον κ. Μητσοτάκη, άλλαξαν ρότα και άρχισαν να γράφουν κείμενα με τίτλους του τύπου «γιατί δεν νίκησε ο Τσίπρας» (προσοχή: όχι «γιατί έχασε», αλλά «γιατί δεν νίκησε») ή «γιατί ναυάγησε ο Τσίπρας».
Ο δε πρωθυπουργός, που διαφήμιζε τη Ν.Δ. στην τελευταία του συνέντευξη ως το προοδευτικό Κέντρο, άφησε τις αγκαλιές και τα λουλούδια με τον κ. Ανδρουλάκη, τον κατήγγειλε ότι συμπλέει με τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ παρέλειψε στην αναφορά του για τη Novartis να κάνει αναφορά στους κ. Βενιζέλο και Στουρνάρα. Φταίμε τώρα εμείς -που γράφαμε πως, όταν πασοκοποιείς τη Ν.Δ., ανασταίνεις στο τέλος το ΠΑΣΟΚ- να θυμίσουμε ότι ακούγαμε ως απάντηση το περίφημο «η εκλογή Ανδρουλάκη αφορά μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ»;
Πού είναι τώρα όλοι αυτοί οι παπαγάλοι που τα έλεγαν αυτά; Καταληκτικώς: Η Ν.Δ. αρνήθηκε να συναντηθεί με την πραγματικότητα όταν εξελέγη ο Νίκος Ανδρουλάκης, και τώρα, που χάνει ψήφους προς το ΠΑΣΟΚ, τρέχει πανικόβλητη να ασφαλίσει τα στεγανά της.
Η Ν.Δ. αρνήθηκε να συναντηθεί με την πραγματικότητα όταν κατατέθηκε η πρόταση μομφής, τη θεώρησε αλαζονικά δώρο και θα βρει τον λογαριασμό πια στις επόμενες δημοσκοπήσεις. Η Ν.Δ., τέλος, αρνείται να συναντηθεί με την πραγματικότητα στο ηθικό θέμα που προέκυψε με τις ανάρμοστες σχέσεις του κ. καθηγητή. Και αυτό θα το βρει μπροστά της, είτε το εξαφανίσει από τα δελτία ειδήσεων είτε όχι.
Η πληροφορία στις μέρες μας καθυστερεί ενδεχομένως να φτάσει στον πολίτη, αλλά στο τέλος φτάνει.
