Της Μαρίκας Λυσιάνθη
“‘Έφυγε” και ο Αλέκος Φασιανός. Ακόμη ένας μεγάλος Έλληνας, που αποχωρεί από τη ζώσα συγκυρία, αφήνοντας ένα τεράστιο κενό, ειδικά αν σκεφτεί κανείς τις… ασημαντότητες που μένουν πίσω, και ταλαιπωρούν τον δημόσιο βίο, επομένως και την ασφαλή εθνική διαδρομή προς το μέλλον.
Η συζήτηση ίδια, κάθε φορά που μια απώλεια έχει τόσο σημαντικό απόηχο. Ο Αλέκος Φασιανός “ζει” μέσα από το έργο του, τη διαδρομή του, την προσφορά του. Ένα από τα κεκτημένα ζωής, κάθε σημαντικής προσωπικότητας.
Ο άνθρωπος μπορεί να “φεύγει”. Μένει η ανάμνησή του. Ζωηρή και εκκωφαντική…
