Του Μάνου Οικονομίδη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 8 Ιανουαρίου 2022
Το εγχειρίδιο της νίκης για μια εκλογική αναμέτρηση… Φυσικά και θα ήταν… best seller, αν υπήρχε, η ζώσα και συσσωρευμένη εμπειρία ωστόσο, μας έχει δείξει ότι κάθε εκλογική αναμέτρηση έχει τη δική της αυτοτελή ψυχολογία.
Υπάρχει ένα σύνθετο μωσαϊκό παραμέτρων, που μπορεί κάποιος να επιχειρήσει να αξιοποιήσει προωθητικά, ώστε να καταλήξει εγκαίρως στην κατάλληλη συνταγή στρατηγικής, οι ψηφίδες όμως είναι πάντοτε… δυσδιάκριτες.
Από τις προεδρικές εκλογές του 1992 στις Ηνωμένες Πολιτείες, το επιτελείο του νικητή Μπιλ Κλίντον έχει ταξιδέψει στο μέλλον της ανθρωπότητας, την αυτονόητη και αυταπόδεικτη διαπίστωση, ότι, η οικονομία είναι η παράμετρος-κλειδί, για την… καρδιά του εκλογικού σώματος.
Μερικές δεκαετίες νωρίτερα, ο Ρίτσαρντ Νίξον, πριν από το σκάνδαλο «Watergate», το οποίο τον οδήγησε σε ατιμωτική παραίτηση από την Προεδρία των ΗΠΑ, είχε διαπιστώσει εγκαίρως την ύπαρξη της λεγόμενης «σιωπηλής πλειοψηφίας», που οδηγεί τον κυματισμό της συγκυρίας στην εξουσία.
Συνοπτικά λοιπόν, η… κοινή λογική και ο μεσαίος χώρος, συνθέτουν την πλέον συνεπή παραμετροποίηση εκλογικής επιτυχίας. Η συναίσθηση κάθε «μεγάλης αλήθειας» που απασχολεί την κοινωνία, και η αναζήτηση κοινών, μακριά από τα άκρα και τις ακρότητες που τα συνοδεύουν.
Οι κοινωνίες, με την ταυτοτική αποτύπωση του εκλογικού σώματος, διατηρούν μια ενδιαφέρουσα και ανθεκτική «αποθηκευμένη μνήμη». Στοιχεία και στιγμές της συγκυρίας, που καταγράφουν και δεν ξεχνούν, και την κατάλληλη στιγμή που καλούνται να πάρουν την απόφαση συνείδησης μπροστά στο δημοκρατικό δέος της κάλπης, αθροίζουν ως επιχειρήματα για την τελική απόφαση.
Δεν πρέπει επίσης να υποτιμούμε ακόμη μια ιστορικά διαπιστωμένη παράμετρο: Οι κοινωνίες σπανίως εμπνέονται από κάποιο πολιτικό αφήγημα και τον εκφραστή του, ώστε να παρακινηθούν να το υποστηρίξουν μαζικά και με πάθος. Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, καταδικάζουν, επιλέγουν το «μικρότερο λάθος».
Ίσως αυτή η παράμετρος εξηγεί πόσο… λάθος πήραμε τη ζωή μας την τελευταία δεκαετία, στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Συμβιβαστήκαμε με τη μετριότητα, και ξεχάσαμε να διεκδικούμε το καλύτερο.
