Του Νίκου Φυλάγγελου
Ο πραγματισμός ενός βιώματος… Βασικό αξίωμα στην πολιτική, το πώς επιδρά στην ψυχολογία ενός πολίτη-ψηφοφόρου, η καθημερινότητα την οποία βιώνει. Χωρίς παραμορφωτικούς φακούς, χωρίς επεξηγηματικές αναλύσεις.
Η πανδημία του κορονοϊού περπατάει το τελευταίο διάστημα χέρι-χέρι με την πανδημία της ακρίβειας. Οι αισιόδοξες εκτιμήσεις των επιστημόνων, αλλά και η… κοινή λογική, επιμένουν ότι μέσα στο επόμενο διάστημα, η υγειονομική πανδημία θα υποχωρήσει και θα μας επιτρέψει να επιστρέψουμε στην κανονικότητα που στερηθήκαμε τα δυο τελευταία χρόνια.
Κάτι που δεν φαίνεται πολύ πιθανό να συμβεί με την πανδημία της ακρίβειας, που σαρώνει οριζόντια την κοινωνία, πιέζει το καταναλωτικό κοινό και συρρικνώνει την αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών. Η κυβέρνηση επιχειρεί παρεμβάσεις για να περιορίσει τη ζημιά, στη δεδομένη συγκυρία ωστόσο, μόνο αυτό μπορεί να γίνει. Ο περιορισμός της ζημιάς. Η ζημιά έχει γίνει.
Και επειδή μιλάμε για την ελληνική κοινωνία, που υπέστη άγρια φτωχοποίηση λόγω της δεκαετούς εθνικής καταστροφής των Μνημονίων, κάθε τέτοιο φαινόμενο, λειτουργεί σωρευτικά. Και επιδεινώνει περαιτέρω την ψυχολογία των πολιτών.
Η εμπειρία άλλωστε, μας έχει διδάξει ότι στη χώρα μας ανθεί η… κερδοσκοπία. Εκείνοι που προσπαθούν να κερδίσουν, εις βάρος των πολλών. Και οι τιμές που αυξάνονται πολύ γρήγορα, μειώνονται πολύ αργά.
Η κατάσταση διαμορφώνεται ζοφερή για το επόμενο διάστημα. Και, από τη στιγμή που η πανδημία του κορονοϊού θα περάσει σε δεύτερο πλάνο, η πανδημία της ακρίβειας θα λειτουργεί διαβρωτικά για την κοινωνία. Με τις αναπόφευκτες συνέπειες στις πολιτικές ισορροπίες.
