Της Κατιάνας Ναυπλιώτου
Η συγκίνηση μπορεί να περιμένει. Τα παγωμένα δάκρυα για την αποχώρηση της Άνγκελα Μέρκελ από τη γερμανική Καγκελαρία, συνοδεύτηκαν από νοσταλγικούς ήχους με νόημα, για την απερχόμενη πανίσχυρη ηγέτιδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Εκείνη φεύγει, εμείς να δούμε τώρα… τι θα κάνουμε. Η φυσική προδιάθεση της Μέρκελ στη συναίνεση και την μετριοπάθεια, η αναζήτηση κοινών τόπων και συμβιβασμών, επέτρεψαν στην Ενωμένη Ευρώπη να προχωρήσει χωρίς ακρωτηριασμούς, σε πείσμα της επέλασης μιας ακροδεξιάς νοοτροπίας και συμπεριφοράς, σχεδόν στο σύνολο της ηπείρου μας.
Το μεταναστευτικό είναι το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα. Κλειστά σύνορα, κλειστές καρδιές. Ένα μέλλον που η Άνγκελα Μέρκελ προσπάθησε να αποτρέψει, για την κοινή ευρωπαϊκή οικογένειά μας.
Χωρίς εκείνη, πέφτει το τελευταίο οχυρό απέναντι στην ακροδεξιά. Και το μέλλον σκοτεινιάζει περισσότερο.
