Της Μαρίας Καρακλιούμη
Πολιτικής Αναλύτριας RASS
Την πληθώρα υποψηφιοτήτων στις εσωκομματικές εκλογές του Κινήματος Αλλαγής προκάλεσε η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να εκφράσει πολιτικά τον χώρο που άφησε το κενό της κατάρρευσης του ΠΑΣΟΚ.
Μετά από τεσσεράμισι χρόνια στη διακυβέρνηση της χώρας και δύο χρόνια στην αντιπολίτευση, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κατορθώσει να σταθεί στο ύψος του εκλογικού του ποσοστού.
Χωρίς σαφείς δομές και λειτουργία που να δημιουργεί σχέσεις με την κοινωνία, μοιάζει να μην μπορεί να ενσωματώσει τους ψηφοφόρους που έκαναν την πολιτική επιλογή να τον προτιμήσουν.
Φαίνεται να μην μπορεί να ξεπεράσει τις ιδεολογικές του αγκυλώσεις, δεν οικοδομεί κοινωνικούς δεσμούς που θα του επιτρέψουν να διατυπώσει πολιτικό λόγο που να δίνει απαντήσεις στην κοινωνία.
Έτσι αφήνει χώρο-ευκαιρία στο Κίνημα Αλλαγής να εκφράσει τους πολίτες που ιδεολογικά τοποθετούνται στην Κεντροαριστερά και το Κέντρο ή είναι απλώς δυσαρεστημένοι από την κυβέρνηση.
Σε έναν κόσμο που αλλάζει, οι πολίτες δεν ταυτίζονται εύκολα με τα κόμματα όπως στο παρελθόν και, ελλείψει εθνικού ή άλλου συλλογικού αφηγήματος, αντιδρούν με τρόπο απρόβλεπτο ή τουλάχιστον μη αναμενόμενο και εύκολα ερμηνεύσιμο.
Η αξιολογική τους κρίση επηρεάζεται από τις συνθήκες ακραίας ατομικότητας που η σύγχρονη καθημερινότητα επιβάλλει (όχι μόνο λόγω πανδημίας), όπως και από την αποξένωση από την κοινωνική διάδραση που τα κόμματα δημιουργούσαν στο παρελθόν.
Με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα κανάλια ενημέρωσης και πληροφόρησης περιορίζονται σημαντικά, επειδή εκθέτουν τους χρήστες σε συγκεκριμένες πληροφορίες ανάλογα με το ιστορικό των προτιμήσεων και των επιλογών τους.
Η εντύπωση για τα πράγματα και η διαμόρφωση γνώμης είναι εύκολο πια να γίνεται από τις λάθος πηγές. Από απλούς παράφρονες του διαδικτύου, ημιμαθείς επαΐοντες ή από συνειδητούς φορείς παραπληροφόρησης.
Σε αυτόν τον κόσμο η πρόκληση για το Κίνημα Αλλαγής είναι να μπορέσει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και, ξεπερνώντας τις εσωτερικές του παθογένειες και ανεπάρκειες, να κάνει μια εκλογική διαδικασία που θα το ξεπεράσει και θα επαναφέρει την πολιτική στο προσκήνιο.
Άραγε, ποιος από τους υποψηφίους μπορεί να επαναφέρει την πολιτική κανονικότητα; Να μιλήσει για τη λειτουργία των θεσμών, τη συμμετοχή των πολιτών και τη διαμόρφωση της ίδιας της Δημοκρατίας στον 21ο αιώνα
