Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Ο Ελληνισμός της Βορείου Ηπείρου είναι αδιάσπαστο κομμάτι του ελληνικού έθνους. Απαιτεί την έγνοια μας και τη φροντίδα μας.
Πόσο μάλλον που ζει και αναπνέει δίπλα μας. Μια ανάσα από εμάς. Δυστυχώς, όμως, η έλλειψη ενδιαφέροντος από τη γραφειοκρατία του υπουργείου Παιδείας και η έλλειψη πολιτικών ανακλαστικών από την κεντρική κυβέρνηση απογοητεύουν τους αδελφούς μας Ελληνες, οι οποίοι, μέσα Οκτωβρίου, διαπιστώνουν ότι ακόμη δεν έχουν αποσπασθεί Ελληνες εκπαιδευτικοί στα σχολεία τους, μολονότι υπάρχει ενδιαφέρον από μεγάλο αριθμό.
Την ώρα που ο πρωθυπουργός της Αλβανίας Έντι Ράμα κάνει υπόγεια εκστρατεία για να πείσει τους Ελληνες κατοίκους της Βορείου Ηπείρου με βλάχικη καταγωγή να απογραφούν ως Βλάχοι και όχι ως Ελληνες στην προσεχή απογραφή, η ελληνική Πολιτεία αδιαφορεί χαρακτηριστικά για τη στελέχωση των εκεί ελληνικών σχολείων. Η γραφειοκρατία του υπουργείου επιρρίπτει τις ευθύνες στην υπουργό Παιδείας Νίκη Κεραμέως, η υπουργός σε επικοινωνία μας δήλωσε άγνοια για το θέμα, ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας επικοινώνησε με το Μαξίμου, αλλά φέρεται ότι έκλεισε το τηλέφωνο, καθώς τον είχαν στην αναμονή, ενώ η επίσημη απάντηση που δίδεται είναι ότι χρειάζεται νομοθετική ρύθμιση! Αναγνώστης της εφημερίδας μας με καταγωγή από τη Βόρεια Ηπειρο, ηγετικό στέλεχος των ομογενειακών οργανώσεων, ο οποίος νοιάζεται για τους ξεχασμένους Ελληνες συμπατριώτες μας, κοινοποίησε διά της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας ένα συγκλονιστικό κείμενο στο οποίο περιγράφονται η «οδύσσεια» των Βορειοηπειρωτών γονέων και η αγωνία τους να βρουν δάσκαλο που να μαθαίνει ελληνικά στα παιδιά τους.
Την ώρα που στην Ελλάδα μαθαίνουμε ότι ο γηγενής πληθυσμός θα έχει μειωθεί κατά 2.000.000 κατοίκους έως το 2070 και την ώρα που ακούμε από χείλη ανώτατων πολιτειακών παραγόντων ότι η λύση στο δημογραφικό πρόβλημα είναι η μετανάστευση, ευχόμαστε η επιστολή αυτή του Βορειοηπειρώτη να αποτελέσει το ξυπνητήρι. Και να σημάνει συναγερμός. Αντιγράφω απόσπασμά της:
«Επειτα από τηλεφωνική επικοινωνία που είχα πριν από λίγο με συνεργάτη του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας, εκπαιδευτικό, διευθυντικό στέλεχος σε σχολείο της Βορείου Ηπείρου, σε ενημερώνω για το εξής:
Στην αγωνία του για τις αναμενόμενες αποσπάσεις (5 συναδέλφους περιμένει στο σχολείο του), επικοινώνησε με το γραφείο του πρωθυπουργού. Ζήτησε την κυρία Κυπραίου, αλλά τελικά μίλησε με κάποιο άλλο πρόσωπο, το οποίο του είπε ότι γνωρίζουν την υπόθεση (έχει ήδη κατατεθεί σχετικώς και ερώτηση στη Βουλή από τον βουλευτή Λάρισας της Ν.Δ. Μάξιμο Χαρακόπουλο), απλώς πρέπει να γίνει κάποια “νομοθετική ρύθμιση”. Σε απλά ελληνικά, θα μας βρουν… Χριστούγεννα.
Οι άνθρωποι είναι σε απόγνωση και απορούν ποια νομοθετική ρύθμιση είναι αυτή που απαιτείται (τόσα χρόνια -ακόμη και επί ΣΥΡΙΖΑ- πώς γίνονταν αυτές οι αποσπάσεις;) και γιατί πρέπει να γίνει τώρα, καθυστερώντας την αποστολή εκπαιδευτικών σε μια τόσο κρίσιμη περιοχή.
“Μήπως πρέπει να κάνει κάτι ο Αρχιεπίσκοπος, έστω και χρησιμοποιώντας τη ράβδο του;” τον ρώτησα. Η απάντηση ήταν εξίσου αποκαρδιωτική: Ο Αρχιεπίσκοπος είναι πολύ απογοητευμένος και αισθάνεται ότι τον εμπαίζουν. Πήρε τηλέφωνο ο ίδιος και τελικά το έκλεισε, γιατί τον είχαν 30 λεπτά σε αναμονή!!!
“Μήπως να βγει στα μέσα ενημέρωσης, να πιέσει, να απαιτήσει;”
“Δυστυχώς, η αίσθηση που έχουμε είναι ότι είμαστε μόνοι μας… Να φανταστείς ότι πέρυσι, στις 25 Μαρτίου, χτύπησαν έναν μαθητή μας στους Αγίους Σαράντα. Πήρα τον Αρχιεπίσκοπο ζητώντας του να καταγγείλει, να δώσει δημοσιότητα, αλλά με σταμάτησε: ‘Θα στηρίξουμε τον μαθητή όσο περισσότερο γίνεται, αλλά δεν μπορούμε να έρθουμε σε ανοιχτή ρήξη, γιατί είναι αμφίβολο αν κάποιος από την Ελλάδα θα σταθεί δίπλα μας στην κρίσιμη ώρα…”
Σκασμένος από όσα άκουγα, δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη, ώσπου ο εκπαιδευτικός με… αποτελείωσε:
“Λέμε στους γονείς που ανησυχούν, επειδή δεν έχουν έρθει ακόμη Ελληνες καθηγητές, χίλιες δικαιολογίες… Τι να πεις; Να κατηγορήσεις την ίδια σου την πατρίδα;”
Οσες φορές επικοινωνήσαμε με τα αρμόδια γραφεία και με τον προϊστάμενο του Τμήματος Γ΄ Διοίκησης Προσωπικού κ. Καλογεράκη, ακούσαμε την ίδια φράση: “Από εμάς είναι όλα έτοιμα, βρίσκονται στο γραφείο της υπουργού για υπογραφή”. Οπωσδήποτε, δεν έχω την εμπειρία σου από τον τρόπο που λειτουργεί ο κρατικός μηχανισμός, και μάλιστα στο “κέντρο”. Δεν μπορεί, όμως, θα υπάρχει κάποιος τρόπος να γίνει το σωστό…»
Η εφημερίδα μας επικοινώνησε με αυτούς που έπρεπε και έθεσε το θέμα, γιατί σε πρώτο βαθμό σκεφτήκαμε και εμείς όπως ο εκπαιδευτικός: Τι να κάνουμε, να κατηγορήσουμε την ίδια μας την πατρίδα; Υστερα από τρεις μέρες αναμονής, καταλήγουμε ότι ένας τρόπος υπάρχει για να γίνει το σωστό: η δημοσιότητα. Εννοείται ότι συγχαίρουμε τον βουλευτή Λάρισας Μάξιμο Χαρακόπουλο για την πρωτοβουλία του να θέσει το ζήτημα με ερώτησή του στη Βουλή. Είμαστε υπερήφανοι αν υπάρχουν τέτοιοι βουλευτές. Έτσι δικαιώνουν το πέρασμά τους από την πολιτική.
