Της Ελένης Κρικέλη
Θαρρείς είναι πάντοτε εύκολο να διαλέξεις το βαγόνι στο οποίο θα επιβιβαστείς?
Είσαι έτοιμος από καιρό.
Έχεις διαλέξει προορισμό,
Έβγαλες τα εισιτήρια σου,
Ετοίμασες τις αποσκευές σου
Αποχαιρετάς το γνώριμο και οικείο σου περιβάλλον και μπρος ολοταχώς προς το σταθμό.
Και ενώ όλα έχουν ετοιμαστεί από καιρό με φροντίδα και μεράκι,
Και ενώ πίστευες και εσύ πως η ζωή που σε περιμένει είναι η ζωή των ονείρων σου,
Και ενώ όλα πήγανε καλά,
Ξαφνικά βρίσκεσαι στο σταθμό ανάμεσα σε δύο βαγόνια.
Το ένα τραβά προς την Ανατολή και το άλλο προς τη Δύση.
Πασχιζεις να ισορροπήσεις τον ευατο σου και αυτο το ξαφνικό «τρόμο » που σε διαπερνά.
Θα πάρεις το βαγόνι με κατεύθυνση τα δυτικά?
Το βαγόνι εκείνο με το οποίο βάζεις τον επίλογο στη ζωή σου και τερματίζεις κάθε μικρή σπίθα που προσπαθεί απεγνωσμένα να φωτίσει το εντός σου, να σε αναζωπυρώσει ίσα ίσα για να την αισθανθείς,
Ή
Θα πάρεις το βαγόνι με την κατεύθυνση στην ανατολή?
Αυτό και εάν είναι ταξίδι πραγματικής αρχής.
Ταξίδι όπου οι επιθυμίες σου και οι σπίθες σου πήρανε φωτιά και καίγεσαι και εσύ μαζί με αυτές,
Ταξίδι όπου η ανατολή σηματοδοτεί μια νέα αρχή με το βαγόνι που εσύ επιλέγεις,
Με το βαγόνι που το ταξίδι του θα είναι επιλογή σου και συνάμα η μεγαλύτερη πρόκληση.
Και αν σε ανησυχεί η διαλογή, αλίμονο εάν χρειαστεί μόνο μια φορά να διαλέξουμε. Καθημερινά διαλέγουμε, διαρκώς διαλέγουμε. Αλλωστε αυτή είναι και η δύναμη μας μα συνάμα και η μεγαλύτερη αδυναμία : Ο φόβος της διαλογής να μην «τρομοκρατεί » τα κρυφά μας θέλω, αλλά να προβάλλονται, να ακούγονται και γιατί όχι, να μας βρίσκουν μπροστα σε ένα σταθμό
