Γράφει ο Νίκος Ελευθερόγλου
Δεν υπάρχει Ελληνίδα ή Έλληνας που αυτήν την ώρα δεν είναι κοντά στη Φώφη Γεννηματά, σε αυτήν την κρίσιμη μάχη που δίνει για άλλη μια φορά. Μια μάχη που χιλιάδες οικογένειες έχουν βιώσει, δημιουργώντας ένα πραγματικό κίνημα βάσης. Δεν υπάρχει ελληνική οικογένεια που να μην έχει βιώσει αντίστοιχη μάχη σαν αυτή που δίνει η κα Γεννηματά.
Άνθρωποι που πάσχουν από καρκίνο είναι από τη φύση τους μαχητές και η σκέψη όλων μας είναι σε αυτούς.
Η αποχώρηση της κας Γεννηματά στην ουσία κλείνει έναν ιστορικό κύκλο του ΚΙΝΑΛ και φέρνει στην επιφάνεια και πάλι το ΠΑΣΟΚ. Η Φώφη κατάφερε στην πορεία της ως αρχηγού να κρατήσει το ΚΙΝΑΛ ζωντανό, χωρίς όμως να του δώσει τη δυναμική που περίμεναν όσοι τη στήριξαν να εκλεγεί. Άνθρωποι του χώρου θεωρούσαν ότι είχε πλέον πιάσει… νταβάνι.
Την επομένη της 5ης Δεκεμβρίου (ή 12, εάν υπάρξει δεύτερος γύρος), τίποτε δεν θα είναι το ίδιο στο κόμμα που κάποτε ήταν πρωταγωνιστής στην πολιτική μεταπολιτευτική ιστορία του τόπου μας.
Τα μνημόνια το έβαλαν σε μια μεγάλη περιπέτεια, το συρρίκνωσαν και το έσπρωξαν στη γωνία, μετατρέποντάς το από πρωταγωνιστή σε κομπάρσο.
Στελέχη του διασκορπίστηκαν σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ και παραχώρησαν τα ταυτοτικά στοιχεία που έκαναν το ΠΑΣΟΚ μεγάλο.
Το στοίχημα που έχει μπροστά του ο αρχηγός που θα προκύψει από την εσωκομματική διαδικασία είναι να αναστήσει αυτόν το χώρο, ώστε το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ, μετά τη Φώφη, και εν όψει της εκλογικής διαδικασίας με απλή αναλογική να αποκτήσει νέο ρόλο.
Θα τα καταφέρει ο νέος αρχηγός του; Αυτό θα το δείξει ο χρόνος. Εκείνο που εμείς θα επισημάνουμε είναι ότι ο τόπος χρειάζεται το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ. Αλλά με νέα ταυτότητα, ξεκάθαρη και χωρίς μεσοβέζικες και φοβικές θέσεις, που το οδηγούν σταδιακά σε εξαφάνιση. Πρέπει να διαλέξει στρατηγικά με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει. Κάτι βέβαια που δεν είναι εύκολο, καθώς ο φόβος της διάσπασης είναι ο μεγαλύτερος «εφιάλτης» για όποιον εκλεγεί.
Το να είσαι στη μέση και να σε πιέζουν «Συμπληγάδες» από δεξιά και αριστερά δεν είναι εύκολη υπόθεση. Αλλά όσο θες να ικανοποιείς τους πάντες, δεν ικανοποιείς στο τέλος κανέναν.
Η περιπέτεια της Φώφης, για την ώρα, έχει βάλει τα μαχαίρια στα θηκάρια. Αλλά εντός του Κινήματος υπάρχουν «σκληροί» παίκτες, που δεν λένε να σταματήσουν τον εμφύλιο. Όπως, δε, γνωρίζουμε άπαντες, ο εμφύλιος είναι η χειρότερη μορφή πολέμου. Για να δούμε, θα τα καταφέρουν μετά τη Φώφη; Ή η εκλογική διαδικασία για εκλογή αρχηγού θα σημάνει την αρχή του τέλος του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ;
Καθώς βρίσκονται μπροστά στο σταυροδρόμι κρίσιμων επιλογών, ας αναλογιστούν το πού και με ποιον θα πάνε. Οι κ.κ. Λοβέρδος, Ανδρουλάκης και Καστανίδης πρέπει να ξεκαθαρίσουν τη θέση τους για το πού θα οδηγήσουν όσους δεν κατέβηκαν από το τρένο της πάλαι ποτέ Αλλαγής…
