Του Νίκου Φυλάγγελου
Ένα όνομα, ως… φόβος. Για τους αντιπάλους, τους φίλους αλλά και τον ίδιο τον κομιστή του.
Οι εξελίξεις στο Κίνημα Αλλαγής περιστρέφονται γύρω από το όνομα του Γιώργου Παπανδρέου, με τις πολλαπλές ιδιότητές του από το παρελθόν, που θα μπορούσαν να διαδραματίσουν πρωταγωνιστικό ρόλο για το μέλλον. Πρώην πρωθυπουργός, πρώην πρόεδρος του Κινήματος, γιος και πολιτικός κληρονόμος του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ.
Με ευρύτερη απήχηση από τις προσωπικές διαστάσεις του, και με τη δυνατότητα να κινητοποιήσει πληθυντικές δυνάμεις, για την αναζωογόνηση του πολιτικού χώρου του Κέντρου, τον οποίο διέλυσε εκλογικά η συμπόρευση του Ευάγγελου Βενιζέλου με τον Αντώνη Σαμαρά στην τριετή διακυβέρνηση της περιόδου 2012-2015, και χρειάστηκε η μεθοδικότητα της Φώφης Γεννηματά, για να αποτρέψει την αυτοδιάλυσή του.
Γύρω από το ενδεχόμενο να είναι και πάλι ο Γιώργος Παπανδρέου ηγέτης του χώρου, πλανάται ένας φόβος. Για τους υπόλοιπους, αλλά και για τον ίδιο τον πρώην πρωθυπουργό. Ο άνθρωπος που υπέγραψε την ένταξη της Ελλάδας στην εθνική καταστροφή των Μνημονίων, θα δυσκολευτεί να σβήσει το παρελθόν του.
