Της Κατιάνας Ναυπλιώτου
Η συζήτηση ξεκίνησε αρκετό καιρό πριν. Χωρίς την Άνγκελα Μέρκελ στην ηγεσία της Γερμανίας, η Ευρώπη αναζητεί ένα άλλο, κεντρικό σημείο αναφοράς. Τον Εμμανουέλ Μακρόν ή… εκείνον.
Ο Μάριο Ντράγκι, συνεπής ευρωπαϊστής και με συνθετικό ρόλο για τη διατήρηση της συνοχής της Ένωσης, την περίοδο της οικονομικής κρίσης και της ελληνικής τραγωδίας των Μνημονίων, θα μπορούσε να “ψηλώσει”, χωρίς την Άνγκελα Μέρκελ δίπλα και μπροστά του.
Πρακτικά… δεν μπορεί, παρόλο που ηγείται της τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας της ευρωζώνης, μετά τη γερμανική και τη γαλλική.
Ο Μάριο Ντράγκι είναι ένας διορισμένος τεχνοκράτης. Χωρίς λαϊκή νομιμοποίηση. Χωρίς νομιμοποίηση… γενικώς. Και όπως διαμορφώνεται το κλίμα στην Ιταλία, με τον Ματέο Σαλβίνι και τα υπόλοιπα άκρα να “φουσκώνουν”, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα τον δούμε στην ευρωπαϊκή εξίσωση και τα επόμενα χρόνια.
Προσδοκίες… αδιέξοδες, λοιπόν.
