Της Κατιάνας Ναυπλιώτου
Οι εικόνες από την απόσυρση του εμβληματικού αγάλματος του Στρατηγού Λι από τη Βιρτζίνια, έρχονται να μας θυμίσουν με… άγαρμπο τρόπο, ότι, κανένα έθνος, όσο μεγάλο, σημαντικό και ισχυρό κι αν είναι, δεν καταφέρνει, σε κάποιες στιγμές της διαδρομή του, να αποφύγει τη χλεύη της Ιστορίας. Να γίνει… περίγελος.
Στη σκιά του αντιρατσιστικού ρεύματος που “γέννησε” η δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ, οι Ηνωμένες Πολιτείες έφτασαν μέσα σε μερικά χρόνια, στο άλλο άκρο. Να αποσύρουν αγάλματα ή ακόμη και μαθήματα αρχαίων Ελλήνων σοφών, ή των γητευτών του Διαφωτισμού από τις πανεπιστημιακές σχολές, ακόμη και την προτομή του Αβραάμ Λίνκολν, επειδή “διαβάζουν” πίσω από πτυχές της Ιστορίας όλων των παραπάνω, ρατσιστικά ίχνη.
Ο Στρατηγός Ρόμπερτ Λι ήταν ο αρχηγός του στρατού των Νοτίων, στον Αμερικανικό Εμφύλιο, έχοντας αρνηθεί νωρίτερα την πρόταση του Αβραάμ Λίνκολν να αναλάβει τον στρατό των Βορείων, για λόγους συνειδησιακής αγάπης με την γενέτειρά του, τη Βιρτζίνια.
Αν δεν υπήρχε η Μάχη του Γκέτισμπεργκ, ο Στρατηγός Λι θα είχε κερδίσει τον πόλεμο για λογαριασμό των Νοτίων. Ήταν ωστόσο εκείνος που αγνόησε τις πολιτικές ενστάσεις, και παρέδωσε τα όπλα, για να σταματήσει ο πόλεμος. Και μετά το τέλος των εχθροπραξιών, διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο για την εθνική συμφιλίωση στο “μεγαλύτερο έθνος του κόσμου”.
Θλιβερό κατάντημα για μια Αμερική παραδομένη στον κοινωνικό διχασμό.
