Γράφει ο Τάσος Παππάς
Να λοιπόν που μπορεί να συμβούν αυτά που μέχρι πριν από λίγο καιρό θεωρούσαμε απίθανα. Ο λόγος για το προβάδισμα των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών και την άνετη πρωτιά του υποψηφίου τους Ολαφ Σολτς στις δημοσκοπήσεις. Είναι έγκυρες οι μετρήσεις; Βεβαίως στη Γερμανία στο θέμα αυτό τα πράγματα είναι πιο σοβαρά συγκριτικά με την Ελλάδα, αλλά ας μην είμαστε σίγουροι ότι η κατάσταση δεν θα ανατραπεί.
Αλλωστε πριν από λίγους μήνες οι δημοσκοπήσεις έδιναν φαβορί την υποψήφια των Πράσινων, Αναλένα Μπέρμποκ, η οποία σήμερα βρίσκεται στην τρίτη θέση. Οπως πολύ σωστά αναφέρει στο ρεπορτάζ της η Βίκυ Καπετανοπούλου (31-8-2021), η εκτίναξη (τρόπος του λέγειν) του SPD και η υπεροχή του Σολτς δεν οφείλονται στην ελκυστική γραμμή του κόμματος και στον χαρισματικό υποψήφιό του (ούτε το ένα ισχύει ούτε το άλλο), αλλά στα αλλεπάλληλα λάθη των Χριστιανοδημοκρατών και στις γκάφες του υποψηφίου τους Αρμιν Λάσετ. Δηλαδή αν τα γκάλοπ επιβεβαιωθούν στις κάλπες, οι ψηφοφόροι δεν θα έχουν επιδοκιμάσει τους Σοσιαλδημοκράτες, αλλά θα έχουν τιμωρήσει τους Χριστιανοδημοκράτες. Ωστόσο ας υποθέσουμε ότι το SPD θα τερματίσει πρώτο. Προκύπτουν ορισμένα ερωτήματα:
■ Θα έχουμε ξανά κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού με τη συμμετοχή των δυο μεγάλων κομμάτων, ενδεχομένως και με την προσθήκη ενός τρίτου; Μπορεί σ’ αυτήν την περίπτωση το κόμμα-κορμός να είναι το SPD, όμως η γερμανική σοσιαλδημοκρατία έχει πληρώσει πολύ ακριβά τη συνύπαρξή της με τη Δεξιά. Ενα υπολογίσιμο κομμάτι του πολιτικού προσωπικού της διαφωνεί με αυτή τη στρατηγική συμπόρευσης. Μάλιστα είχε προτείνει την αποχώρηση του κόμματος από την κυβέρνηση και την επιστροφή του στην αντιπολίτευση, αλλά δεν εισακούστηκε. Ο κυβερνητισμός έχει γίνει στο SPD η δεσπόζουσα φύση του. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Σολτς ανήκει στη δεξιά πτέρυγα του SPD και ως υπουργός Οικονομικών συνέχισε την πολιτική του Σόιμπλε. Επιπλέον είναι ισχυρή η παράδοση στη Γερμανία της συγκυβέρνησης των δύο συστημικών κομμάτων, κάποιες φορές με τη συνδρομή ενός μικρού κόμματος-μπαλαντέρ.
■ Υπάρχει περίπτωση να έχουμε κυβέρνηση συνασπισμού από τους Σοσιαλδημοκράτες, τους Πράσινους και την Αριστερά; Την θέλουν κάποιοι στο SPD, την ξορκίζει όμως η Δεξιά, η οποία, όπως όλες οι Δεξιές παντού στον κόσμο, ανακάλυψε κι αυτή τον επερχόμενο κομμουνιστικό κίνδυνο, προειδοποιεί για τις συνέπειες και προσπαθεί να τρομοκρατήσει τους πολίτες. Εννοείται πώς την απορρίπτουν μετά βδελυγμίας και οι οικονομικές ελίτ της χώρας γιατί φοβούνται ότι θα απειληθεί η οικονομική σταθερότητα, δηλαδή τα προνόμιά τους. Αλλά και ο επικεφαλής του SPD δεν πετάει τη σκούφια του. Αρνείται συστηματικά να τοποθετηθεί επί του θέματος. Το κατεστημένο του κόμματός του, το οποίο εκπροσωπεί, θα προβάλει σθεναρή αντίσταση.
■ Αν σχηματιστεί κυβέρνηση (υπάρχει και το σενάριο για νέες εκλογές αν δεν καρποφορήσουν οι διαπραγματεύσεις) στην οποία το πρώτο βιολί θα είναι οι σοσιαλδημοκράτες, υπάρχει περίπτωση να μεταβληθεί η πολιτική της Γερμανίας για την Ευρωπαϊκή Ενωση και την ευρωζώνη; Μπορεί να ανοίξει η συζήτηση για αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης; Μπορεί η νέα κυβέρνηση της Γερμανίας να δει με θετικό μάτι τις προτάσεις του Μακρόν για ενίσχυση της εμβάθυνσης, για αυτονομία από τις ΗΠΑ, για πιο παρεμβατικό ρόλο της Ε.Ε. στη διεθνή σκηνή, για τη δημιουργία αμυντικού μηχανισμού που θα αντικαταστήσει το ΝΑΤΟ, το οποίο, σύμφωνα με τον Γάλλο πρόεδρο, είναι «εγκεφαλικά νεκρό»;
Ουδείς μπορεί να προεξοφλήσει τις εξελίξεις. Πάντως στη Γερμανία οι αλλαγές, οι όποιες αλλαγές, ιδιαίτερα εκείνες που έρχονται σε κόντρα με τις κυρίαρχες πολιτικές, γίνονται αργά, πολύ αργά, εκνευριστικά αργά και αρκετές φορές έχουν πλαισιωθεί από εκπτώσεις που υπονομεύουν τον σκληρό πυρήνα τους.
Ανάγωγα
Τώρα αυτός ο ανασχηματισμός είναι δομικός, όπως μας έλεγαν ανεπισήμως οι συνομιλητές του πρωθυπουργού; Ε τότε η λέξη έχει χάσει το νόημά της. Σάμπως είναι η πρώτη ή μήπως θα είναι τελευταία; Βάλτε τη στην ομάδα με τις άλλες κακοποιημένες λέξεις της νεογλώσσας της Δεξιάς.
