Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Οι δραματικές εξελίξεις στο Αφγανιστάν και οι καταστροφικές πυρκαγιές στην Ελλάδα έφεραν στην επιφάνεια ένα ξεχασμένο είδος πολιτικού και ένα ξεχασμένο είδος αναλυτή: τους ανανήψαντες!
Αυτούς που συμπεριφέρονται όπως ακριβώς οι κομμουνιστές μπολσεβίκοι την επαύριο της πτώσης του υπαρκτού σοσιαλισμού! Οι οποίοι κατήγγειλαν με φανατισμό τον κομμουνισμό ωσάν να μην ήταν ποτέ οι διαπρύσιοι κήρυκές του. Οι οποίοι τον αποκήρυξαν με πάθος όπως οι χριστιανοί αποτάσσουν τον Σατανά μήπως και βρουν θέση στο νέο τοπίο. Και βρήκαν! Εγιναν οι ολιγάρχες που τελικώς συνέτριψε ο Πούτιν. Ετσι ακριβώς και στη Δύση σήμερα. Οι νεοφιλελεύθεροι της γεωπολιτικής καταγγέλλουν κατά βάση τον εαυτό τους και όλα όσα εφήρμοσαν όταν ήταν σε υψηλές θέσεις ευθύνης ή όλα όσα έγραφαν για να έχουν λόγο ύπαρξης στο νέο τοπίο! Ποντάροντας στην αμνησία των λαών. Για καιρό πολύ οι εκπρόσωποι αυτοί διαφήμιζαν τον κοσμοπολιτισμό του προέδρου Μπάιντεν ως πανάκεια και πολεμούσαν με λύσσα σε κάθε του βήμα τον πρόεδρο Τραμπ. Με την κατηγορία του απομονωτισμού. Ποινικοποίησαν μέχρι παραπομπής και καθαιρέσεως από το προεδρικό αξίωμα τα ανοίγματά του στη Ρωσία.
Επέμειναν, όταν επανήλθαν στην εξουσία διά της επιστολικής ψήφου, να πιάσουν το νήμα από εκεί που το είχε αφήσει η ανιστόρητη Ολμπράιτ. Να «διαδώσουν» και να επιβάλουν την αμερικανική δημοκρατία σε λαούς που ορίζονται αιωνίως από άλλες αρχές και κοσμοθεωρίες, μεταξύ άλλων και τη δύναμη της θρησκείας τους. Εως προχθές ο πρόεδρος Μπάιντεν προγραμμάτιζε διεθνή διάσκεψη των «δημοκρατικών χωρών» του κόσμου. Και στο τέλος, βεβαίως, όλοι μαζί πανηγύρισαν μετά την ήττα Τραμπ το οριστικό τέλος των αντισυστημικών πολιτικών δυνάμεων στην Αμερική και την Ευρώπη.
Τα σχετικά άρθρα των αγαπητών φίλων τα έχουμε στο αρχείο μας σε πρώτη ζήτηση. Αλλά τι συνέβη τελικώς; Πρώτον, ο κόσμος δεν εξελίχθηκε όπως είχαν προβλέψει με τις ιδεοληψίες τους και τους δογματισμούς τους. Το αντίθετο! Το σύστημα δεν νικά πάντα. Δεύτερον, τώρα καταϊδρωμένοι προσπαθούν να εξηγήσουν έναν κόσμο που δεν εξελίσσεται όπως προέβλεψαν, μήπως και διασώσουν κάτι από τη χαμένη τους αξιοπιστία. Τώρα αποκαθηλώνουν το γηραιό ίνδαλμά τους με τη φράση «Τζο, χάσαμε» και ετοιμάζονται να ποντάρουν τα χαρτιά τους στην αντιπρόεδρο Κάμαλα Χάρις, η οποία στο παρελθόν είχε άριστες σχέσεις με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους.
Τώρα διαμαρτύρονται για την εξευτελιστική αποχώρηση του αμερικανικού στρατού από το Αφγανιστάν και ο καημός τους είναι πως κανείς στο μέλλον δεν θα εμπιστευτεί πλέον την ασφάλειά του σε αυτή τη Δύση. Και ότι εφεξής θα πάρουν αέρα και δεν θα υπολογίζουν τις ΗΠΑ οι Ρώσοι, οι Κινέζοι και οι Τούρκοι. Ενώ, όταν ο Τραμπ αρνήθηκε να κηρύξει έναν πόλεμο στη θητεία του, κατηγορείτο ότι απομόνωνε την Αμερική και περιόριζε τη γεωπολιτική της ισχύ. Ενώ, όταν ο Τραμπ έκανε ανοίγματα στη Μόσχα, στρατολογούσαν κάθε απίθανο πράκτορα της CIA να βυσσοδομεί εναντίον του και να μεθοδεύει τη διά καθαιρέσεως αποπομπή από το αξίωμά του. Στην πατρίδα μας ειδικότερα το θέαμα όλων αυτών που σήμερα καταγγέλλουν τη Δύση για την ανεπάρκειά της να κατανοήσει τον λαό του Αφγανιστάν είναι εξόχως διασκεδαστικό. Τόσο συνωστισμό ηττημένων καιρό είχαμε να δούμε!
Στείλαμε στρατό στο Αφγανιστάν επί Σημίτη, εξέλιξη που υποστήριξαν και «εκσυγχρονιστικές» δυνάμεις της Ν.Δ., με το επιχείρημα ότι διασφαλίζονται τα στρατηγικά μας συμφέροντα στη Δύση. Τίποτε δεν κερδίσαμε, βεβαίως. Χάσαμε, αντιθέτως, παντού. Τα παιδιά για τα θελήματα δεν επιβραβεύονται! Αλλά έχει γούστο να διαβάζει κανείς κείμενα αυτών που υποστήριξαν και εφάρμοσαν αυτές τις πολιτικές να καταγγέλλουν σήμερα τη Δύση.
Ενώ είναι τοις πάσι γνωστό ότι ο μόνος πολιτικός που αρνήθηκε στον Ομπάμα να στείλει στρατό στο Αφγανιστάν ήταν ο Κώστας Καραμανλής και το πλήρωσε ακριβά. Είναι επίσης εξόχως ενδιαφέρον το θέαμα εκείνων που μετά την ήττα του Τραμπ από τον Μπάιντεν, της Λεπέν από τον Μακρόν και τις πρόσφατες εσωτερικές εξελίξεις προφήτεψαν ως άλλοι Φουκουγιάμα το τέλος της αντισυστημικότητας στον πλανήτη.
Σήμερα, με αφορμή και τις πυρκαγιές που σήκωσαν νέο κύμα αμφισβήτησης στην ελληνική πολιτική σκηνή, παλεύουν να εξηγήσουν τα ανεξήγητα. Το πιο ενδιαφέρον όμως γι’ αυτή τη νεοφιλελεύθερη σχολή σκέψης είναι πως ούτε την ώρα της συντριβής καταλαβαίνει τα αίτια της ήττα της. Που οφείλεται αποκλειστικώς στη μανία του δήθεν ανωτέρου για επιβολή. Και λοβοτομή. Οι ΗΠΑ έχασαν στο Αφγανιστάν γιατί δεν σεβάστηκαν, όπως και η ΕΣΣΔ, την ιστορία του, τους κατοίκους του και το μετριοπαθές Ισλάμ. Κάτι που κατάλαβε ο Μέγας Αλέξανδρος αιώνες πριν και μέχρι σήμερα οι κάτοικοί του πίνουν νερό στο όνομά του.
Αλλά αυτό που νοιάζει, τσουρουφλίζει, τους υποστηρικτές αυτής της πολιτικής είναι το γόητρο των ΗΠΑ εφεξής. Πόσο θα περνά η μπογιά τους στον πλανήτη. Οχι πως θα πείθουν τους λαούς για το σωστό και πως θα σέβονται τις ευαισθησίες τους.
Η Ελλάς, η πιο παλιά δημοκρατία του κόσμου, όπως γράφαμε χθες, είναι πιο φιλελεύθερη και πιο ανεκτική από τη σύγχρονη Αμερική. Μέτρο της σύγκρισης είναι πώς συμπεριφέρεται στο εγκατεστημένο στο έδαφός της Ισλάμ στη Θράκη. Το οποίο έναν αιώνα τώρα δεν γέννησε μισό τζιχαντιστή. Διότι κόντρα στους δικαιωματιστές της Ν.Δ. και του ΣΥΡΙΖΑ, που ανοήτως και επιμόνως ζητούν κατ’ απαίτησιν των ΗΠΑ την κατάργησή της, η Ελλάς εφαρμόζει τη σαρία, τον ιερό νόμο του Κορανίου για τα αστικά δικαιώματα της μουσουλμανικής μειονότητας. Κάτι που αναγνωρίζεται από τα μέλη της. Ενώ οι ΗΠΑ προσπάθησαν να επιβάλουν δημοκρατία στο μετριοπαθές Ισλάμ της Κανταχάρ και της Πεσαβάρ επί δύο δεκαετίες και τελικώς τι κατάφεραν; Την ανάσταση των Ταλιμπάν.
Ο φιλελευθερισμός, ο κοινωνικός φιλελευθερισμός, η ιδεολογία που αγαπάμε τι είναι τελικώς; Είτε αφορά τη θρησκεία είτε τα εμβόλια ή την προστασία της ξεχασμένης ελληνικής περιφέρειας από τις φωτιές, ο φιλελευθερισμός είναι η βαθύτερη κατανόηση του άλλου. Οχι η επιβολή, όχι ο δογματισμός, όχι η αναισθησία. Η Αμερική χάνει τριάντα χρόνια μετά την πτώση του υπαρκτού γιατί όχι απλώς αρνείται να καταλάβει τον άλλο, μα επιμένει, όπως η ΕΣΣΔ, και να του επιβληθεί: με παρακολουθήσεις επικοινωνιών, πραξικοπήματα, στρατούς, επιβολές και λοβοτομές. Εργαλειοποίησε ακόμη και τη δημοκρατία! Δεν είναι η Δύση που αγαπήσαμε αυτή.
Επειδή όμως αυτό που έρχεται μοιάζει πολύ χειρότερο και αυταρχικότερο -θυμηθείτε τις «απόχες» συλλήψεως πολιτών στην Ουχάν-, οφείλουμε να πρωταγωνιστήσουμε στην εκστρατεία ανασύνταξης και αναγέννησης της Δύσης. Όχι στην καταγγελία της. Γι’ αυτό σε κάθε χώρα πρέπει να ξεπηδήσουν κοινωνικά κινήματα με αποστολή το καινούργιο και τον πολιτικό ενταφιασμό των δυνάμεων εκείνων που, ενώ παριστάνουν τις δυτικές, κάνουν μεγάλο κακό στη Δύση! Από εκεί πρέπει να ξεκινήσει η παγκόσμια μεταπολίτευση: από τους κατ’ επάγγελμα δυτικούς. Η Δύση ως οικουμενικό σύστημα αξιών που γεννήθηκε στην Ελλάδα έχει ως βάση της τον ιδεαλισμό, τον ανθρωπισμό και τον ρομαντισμό. Ο κυνισμός δεν περιλαμβάνεται στις αξίες της. Εδώ που φθάσαμε η Δύση χρειάζεται την ιστορική ματιά και τη σκέψη της καθημαγμένης πατρίδας μας. Και στα χειρότερά μας χρήσιμοι είμαστε! Για να αναγεννηθεί πρέπει να ορίσουμε από την αρχή τι είναι η Δύση στον 21ο αιώνα. Εμείς οι Ελληνες μπορούμε. Εχουμε την αξιοπιστία.
