Της Κονδυλίας Ορτανσίου
Τα ταξίδια της καρδιάς, γεμάτα αβεβαιότητες, ανασφάλειες και φόβους.
Οι ακτές που χάνονται.
Ένα επίμονο κάλεσμα να ανακαλύψουμε ξανά τον εαυτό μας, ένας διστακτικός αποχωρισμός στα τείχη που χτίσαμε για να προστατευτούμε.
Τα τείχη δεν φεύγουν. Μονάχα το φως που μπορεί να κρύβει ο ορίζοντας, τα αναγκάζει να παραμερίσουν.
Και οι θύελλες του ταξιδιού επαναφέρουν τη νοσταλγία…
