Γράφει ο Αλέξης Παπαχελάς
Η Ιστορία έχει αποδείξει πως η Ελλάδα πρέπει να είναι πάντοτε μία ισχυρή ναυτική δύναμη. Η γεωγραφία και η γεωπολιτική καθιστούν στρατηγική αναγκαιότητα για τη χώρα ένα Πολεμικό Ναυτικό το οποίο μπορεί ταυτόχρονα να προστατεύει τα νησιά και κάθε βραχονησίδα στο Αιγαίο, αλλά και να έχει παρουσία στην ανατολική Μεσόγειο. Οσο καλά κι αν παίζουμε τα διπλωματικά μας χαρτιά, φτάνει η στιγμή που ο εκάστοτε αρχηγός του Στόλου πρέπει να μετρήσει τις δυνάμεις του, να ξέρει τι ακριβώς έχει διαθέσιμο και να «παίξει σκάκι» με ό,τι είναι διαθέσιμο. Η Ελλάδα το έκανε και το έκανε επιτυχημένα στη μεγάλη κρίση με το «Ορούτς Ρέις». Με τεράστιο κόστος για το προσωπικό και τα ίδια τα πολεμικά μας πλοία, που βρέθηκαν για πάρα πολλές εβδομάδες κυριολεκτικά στο κόκκινο.
Εχουμε όμως μείνει πίσω στο Ναυτικό. Πολύ. Τα πλοία μας είναι παλιά και ακόμη και τα μεγάλα μας «ατού», όπως είναι τα υποβρύχια, χρειάζονται άμεσες αναβαθμίσεις σε πυρομαχικά και συστήματα. Εχει έλθει η ώρα για γενναίες αποφάσεις που θα καλύπτουν όλη την γκάμα των αναγκών του Ναυτικού, όχι μόνο την πολυσυζητημένη αγορά των φρεγατών. Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν και είναι αστείο να τις αναζητούμε. Οπως όλα στην εποχή μας, απαιτούν μάνατζμεντ, σωστή διαχείριση πόρων και ανθρώπινου προσωπικού. Είμαστε τυχεροί γιατί το Ναυτικό έχει ικανή και αποφασιστική ηγεσία. Αυτό φάνηκε στην τελευταία κρίση με την Τουρκία. Ο πρωθυπουργός έχει δείξει μεγάλο ενδιαφέρον για τις ανάγκες του Ναυτικού και γνωρίζει τα προβλήματα σε βάθος.
Η απόφαση για τις φρεγάτες θα έλθει κάποια στιγμή. Ελπίδα όλων είναι να βασιστεί στις απόψεις αυτών που ξέρουν τις ανάγκες της χώρας από πρώτο χέρι, τους ανθρώπους που «ζουν» στο πετσί τους την κατάσταση στο Αιγαίο και στην ανατολική Μεσόγειο. Καλοί είναι οι γεωπολιτικοί υπολογισμοί και το συναφές πόκερ. Η Ιστορία έχει αποδείξει, όμως, πως κανείς δεν αγόρασε μαζί με τους εξοπλισμούς και «ασφάλεια ζωής» για την περίπτωση που υπάρξει σύγκρουση με την Τουρκία. Αν τώρα βρεθεί κάποιος να σου εξασφαλίσει και τα δύο, την παροχή –έμμεσων έστω– εγγυήσεων και ένα λειτουργικό, αξιόπιστο ναυτικό «προϊόν», τότε πράγματι ο εθνικός στόχος θα έχει επιτευχθεί.
Σημασία πάντως έχει να διαθέτει όλα τα δεδομένα, την πραγματική εικόνα η πολιτική ηγεσία της χώρας και να πάρει με αυτά στο μυαλό της τις τελικές αποφάσεις. Βρισκόμαστε σε ένα κομβικό σημείο. Η Ελλάδα πρέπει να κλείσει την ψαλίδα και να ενισχύσει τη ναυτική της ισχύ χωρίς να χάσει άλλο χρόνο. Γιατί μπορεί να περνάμε ένα «ήσυχο καλοκαίρι», αλλά κανείς δεν μπορεί να μας διασφαλίσει ένα ήσυχο φθινόπωρο ή χειμώνα. Κανείς. Γι’ αυτό πρέπει πάντοτε να βασιζόμαστε στην καλή μας διπλωματία, αλλά και την αποτρεπτική μας ισχύ.
