Της Κονδυλίας Ορτανσίου
Μια λέξη με συρρικνωμένα γράμματα, αλλά ωκεανό συναισθημάτων που τη συνοδεύουν.
Ευτυχία… Μεγαλώνοντας, συνειδητοποιείς αυθόρμητα και αναπόφευκτα, ότι στην πιο γενναιόδωρη εκδοχή της, η ζωή θα σου χαρίσει ευτυχισμένες στιγμές. Πιθανότατα ως εξαίρεση στα γκρίζα σύννεφα υπό το βάρος των οποίων παγώνουν οι καρδιές.
Οι ευτυχισμένες στιγμές, που μπορείς να χάσεις, να υποτιμήσεις, να σε προσπεράσουν, αν δεν βρεις μέσα σου το κατάλληλο σημείο τομής και ισορροπίας ανάμεσα στην οργή και τη γαλήνη.
Σύντροφος της ευτυχίας, συνεσταλμένη, σιωπηλή αλλά επίμονη, η υπομονή. Και αυτή έρχεται με τη συσσώρευση της εμπειρίας. Τότε ακούγεται πιο καθαρά. Και περισσότερο ευπρόσδεκτα.
